The gyroscopic transformation of self: an analysis of the quest in William Butler Yeats’s poetry

Abstract

This study aims to identify the relationship between self quest and poetry in the selected poems of William Butler Yeats, and to explore the gyroscopic—returning to the initial phase to unite end with beginning—transformation of self and quest in those poems influenced by the late-Romantic and the early-Modernist verse. Apart from the lyrical change at the dawn of the twentieth century, self—with desire for knowledge—goes through a gyroscopic quest of The Great Wheel’s four phases respectively Pulchritudo (inner beauty), Violentia (ferocity), Temptatio (temptation) and Sapientia (wisdom) from light to darkness and subjectivity to objectivity. During the gyroscopic quest, self discovers anti-self, and by harmonically uniting the antithetical edges, in Yeatsian terms gyres, of life such as death and birth; past and future; dark and light; tragedy and gaiety; time and eternity; immanent and transcendent—one is waxing and the other one is waning—makes quest eternal. With regard to the late-Romantic period, first, it is demonstrated that the mythological past and cultural heritage of Ireland are used to revive the transcendental Celtic Ireland. Secondly, it is revealed that the earlier dreamy tone, the elaborated language, and the subjective themes, especially after the political and scientific developments all around the world, are replaced with more complicated themes and a plain language. Thirdly, it is analyzed that the early-Modernist period brings along a questioning tone, a direct word selection, real event and place depictions, and a symbolist language. Finally, the focus is directed to the transition from symbolism to imagism and self quest’s gyroscopic turn. The ultimate aim of this thesis is to shed light on self quest and the harmonically united antithetical structures in Yeats’s selected poems.

Bu çalışma, William Butler Yeats’ in bütün şiirlerinden seçilmiş eserlerinde özbenlik arayışı ve şiir arasındaki etkileşimi tespit etmek ve aynı zamanda geç- Romantik ve erken-Modernist şiirden etkilenen bu şiirlerdeki özbenlik ile arayışın jiroskopik—son ve başı birleştirmek için başa dönmek—başkalaşımını ortaya çıkartmayı hedeflemektedir. Yirminci yüzyılın başlarında şiirdeki yapısal farklılaşmanın yanı sıra, bilgiye duyduğu arzuyla özbenlik, Yaşam Çarkı 1 nın aydınlıktan karanlığa ve öznellikten nesnelliğe geçen Güzellik, Hiddet, Eğilim ve Bilgelik evrelerini sırasıyla takip ettiği dört safhalı jiroskopik bir arayıştan geçer. Bu jiroskopik arayışta, özbenlik karşıt-özbenliği keşfeder ve yaşamın, birisi daralırken diğeri genişleyen ölüm ve doğum, geçmiş ve gelecek, karanlık ve aydınlık, trajedi ve neşe, zaman ve sonsuzluk, mevcut ve aşkın gibi karşıt uçlarını, Yeats’ in deyimiyle anaforlarını, uyumlu bir şekilde birleştirerek arayışı ebedi kılar. Öncelikle, geç- Romantik dönem ile ilintili olarak, aşkın Kelt İrlandası’ nı diriltmek için İrlanda’ nın mitolojik geçmişinden ve kültürel mirasından faydalanıldığı gösterilmektedir. İkinci olarak, daha karmaşık temalar ve sade bir dilin, özellikle tüm dünyadaki siyasi ve bilimsel gelişmelerden sonra, ilk dönemdeki hayalperest ton, ağdalı dil ve öznel temaların, yerini aldığı belirtilmektedir. Üçüncü olarak, erken-Modernist dönemin beraberinde sorgulayıcı bir ton, dolaysız kelime seçimi, gerçek olay ve mekan tasvirleri ile sembolist bir dil getirdiği analiz edilmektedir. Son olarak da, çalışmanın odağı sembolizmden imgeciliğe geçişe ve özbenlik arayışının jiroskopik dönüşüne çevrilmektedir. Böylece, bu tezin temel hedefi olan özbenlik arayışına ve Yeats’ in şiirlerindeki uyumlu bir şekilde bir araya gelen karşıt yapılara ışık tutulmuş olur. 1 Bu çalışmada, Yeats’ in kullandığı The Great Wheel görselinin, tezin içeriğine uygun bir şekilde Yaşam Çarkı olarak çevrilmesi uygun görülmüştür.