Gençlerde eklem mobilite düzeyinin fiziksel uygunluğa etkisinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı sağlıklı gençlerde eklem hipermobilitesinin sağlıkla ilişkili fiziksel uygunluk üzerindeki etkilerini incelemektir. Bu çalışmaya yaşları 17 ile 26 arasında değişen 146 fizyoterapi öğrencisi katılmıştır. Olguların %52’si kızlardan oluşmaktadır. Eklem mobilitesi Beighton ve Horan Eklem Mobilite İndeksi (BHEMİ) kullanılarak değerlendirilmiştir. Olgular BHEMİ puanlarına göre hipomobil (0-2 puan), normal mobil (3-4 puan) ve hipermobil (5-9 puan) olmak üzere üç grupta incelenmiştir. Sağlıkla ilişkili fiziksel uygunluğun komponentleri olan vücut kompozisyonu, esneklik, kardiyorespiratuvar endurans, kassal kuvvet ve kassal endurans değerlendirilmiştir. Fiziksel uygunluk parametrelerini değerlendirmek için vücut kitle indeksi, skinfold ölçümleri, otur ve uzan testi, gövde lateral fleksiyonu testi, Queen’s Kolej Basamak testi, kavrama kuvveti ve mekik testleri kullanılmıştır. Çalışmanın sonuçları tek yönlü varyans analizi, t-test ve Kruskal-Wallis varyans analizi yöntemleri kullanılarak analiz edilmiştir. Kız öğrenciler (%42) erkek öğrencilere (%18) göre daha fazla hipermobil bulunmuştur. Hipermobil gruptaki kız ve erkek öğrencilerin otur ve uzan testi ile gövde lateral fleksiyonu ile değerlendirilen esneklik test değerlerinin diğer gruplar ile karşılaştırıldığında daha yüksek olduğu tespit edilmiştir (p ≤ 0.05). Diğer yandan kız ve erkeklerde hipermobil bireyler ile normal ve hipomobil bireylerin mekik testi, dominant ve dominant olmayan taraf ekstremite kavrama kuvveti, tahmini vO2maks, vücut kitle indeksi ve skinfold ölçümlerinde anlamlı bir fark bulunamamıştır (p ≥ 0.05). Çalışmamızdan elde ettiğimiz sonuçlar, eklem hipermobilitesinin esnekliği artırdığı, ancak vücut kompozisyonu, kardiyorespiratuvar endurans, kas kuvveti ve enduransını içeren diğer fiziksel uygunluk parametreleri üzerinde etkili olmadığını göstermiştir.

The aim of this study was to investigate the effects of joint mobility on healthrelated physical fitness in healthy young adults. One-hundred and forty-six undergraduate physiotherapy students, aged 17 and 26 years participated in this study. Fifty two percentage of the sample was female. Joint mobility was assessed by using Beighton and Horan Joint Mobility Index (BHJMI). All subjects were divided into three groups according to the their BHJMI scores; hypomobil (0 to 2 score), normal (3 to 4 score) and hypermobil (5 to 9 score). Health-related physical fitness parameters of the sample, including body composition, flexibility, cardiorespiratory endurance, muscular strength and endurance were also assessed. The physical fitness parameters were measured by using BMI, skinfold measurements, sit and reach test, trunk lateral flexion test, Queen’s Colloge Step Test, hand grip strength test, and sit up test. One-way ANOVA, t-test and Kruskal-Wallis tests were used for statical analysis when appropriate. Female students (42%) were much more hypermobile compared with male students (18%). Both female and male hypermobile students’ flexibility test scores including sit and reach and trunk lateral flexion were higher compared with other groups (p ≤ 0.05). On the other hand, group differences were not found in terms of the results of sit up test, dominant side grip strength, non-dominant side grip strength, predicted vO2maks, BMI, and skinfold measures in both female and male students (p ≥ 0.05). Consequently, joint hypermobility leads to increase young adults’ flexibility. On the other hand, the results show that joint hypermobility is not an effective factor on other health-related physical fitness parameters including body composition, cardiorespiratory endurance, muscle strength and endurance.