Denizli ilinde akraba evliliği sıklığı ve tıbbi sonuçları

Abstract

Denizli popülâsyonunda akraba evliliği sıklığını ve tıbbi etkilerini saptamak amacıyla kesitsel tipte yapılan bu çalışma 2003-2004 yıllarında gerçekleştirildi. Denizli ilinde, kentsel ve kırsal bölgede yaşayan 15-49 yaşları arasında, evlilik geçirmiş olan kadınlar araştırma kapsamına alınmıştır. Örnekleme giren 1360 kadınının 1335'ine (%98,2) ulaşıldı. Sosyodemografik özellikler, doğurganlık öyküsü, akraba evliliği durumu, anomalili çocuk öyküsü ve ailede kronik hastalık öyküsü ile ilgili soruların bulunduğu bir anket formu hazırlanmış ve kadınlar evlerinde ziyaret edilerek yüz yüze görüşme tekniği ile veriler toplanmıştır. Denizli ilinde akraba evliliği sıklığı %20,4 idi. Akrabalık derecesine göre ilk sırayı %9,1 ile birinci kuzen evlilikleri almaktaydı. Ortalama soyluluk katsayısı a=0,0071 olarak hesaplandı. Akraba evliliği sıklığı kırsal bölgede doğmuş ve on iki yaşına kadar kırsal bölgede yaşamış olan kadınlarda daha yüksek olduğu gibi yaşanılan yer açısından değerlendirildiğinde kentsel bölgeden kırsal bölgeye doğru gidildikçe artma eğiliminde olduğu tespit edildi. Akraba evliliği kadınların yaş gruplarına ve ilk evlenme yaşına göre değerlendirildiğinde; 40?49 yaş arasında olan kadınlarda akraba evliliğinin daha sık olduğu ve akraba evliliği yapmış olan kadınlarda ilk evlenme yaşı ortalamasının daha düşük olduğu gözlendi. Akraba evliliğinin eğitim düzeyi ile ters ilişkili olduğu saptandı. Akraba evliliğini tercih etmiş olan kadınların ve eşlerinin eğitim düzeylerinin daha düşük olduğu saptandı. Akraba evliliği yapmış olan kadınlarda toplam gebelik sayısı ortalaması daha yüksek bulunurken, akraba evliliği ile infertilite, kendiliğinden düşük, ölü doğum, bebek ve çocuk ölümleri arasında anlamlı bir ilişki saptanamadı. Bununla birlikte bebek ölümü ve çocuk ölümü akraba evliliği öyküsü olan ailelerde daha yüksek bulundu. Akraba evliliği yapmış olan ailelerde doğumsal anomalili çocuk öyküsünün daha fazla olduğu belirlendi.

This study, aimed to investigate frequency of consanquineous marriages and it's medical consequences, was conducted betvveen the years 2004 and 2005 in the population of Denizli and it's provinces. People who are married, aged betvveen 19-49 from both rural and urban areas were included in the study. The guestionare was prepared to include sociodemographic conditions, pregnancy history, consanquity status, children with abnormality, and chronic diseases in families. Data were collected by face to face intervievv by visiting people at their homes. We found that the frequency of consanquineous marriages was 20,4 % in the population of Denizli and it's provinces. İn respect of ( Regarding ) the degree of relationship, marriages betvveen the first degree cousins were the most common (9,1 % ). Mean inbreeding coefficiency was calculated as a: 0,0071. The frequency of consanquineous marriages were elevated in vvomen who were bom and/or lived at least 12 years in rural areas. The frequency of consanquineous marriages shovved tendency to increase in rural areas comparing to urban areas. In respect of the age and first marriage age, the frequency of consanquineous marriages were higher in older vvomen in the studied group (40-49). The first marriage age was also lovver in consanquintly married vvomen. In addition to that, the level of education was lovver among consanquintly married couples both in men and vvomen. The mean number of pregnancy was higher in consanquineous marriages comparing to normal marriages. We did not observed any significant relation ir consanquineous marriages in respect of infertility, spontaneous abortus, and stil birth. The rate of child mortality was also not statistically significant but litt!< increase was observed in consanquineous marriages. Congenital abnormality in children was higher in consanquineous marriages.