Kıerkegaard’da benlik üzerine bir inceleme

Abstract

Varoluşçuluk düşüncesinde; insan hayatı boyunca kendini gerçekleştirmenin olanağına açık bir varlıktır. İnsanın kendini gerçekleştirme olanağının kendi elinde olması onun varoluşsal gerçekliğidir. Kierkegaard, yaşadığı dönemi tutkusuz çağ olarak nitelendirerek bu çağın insanlarının öznellikten ve birey olmanın sorumluluğundan yoksun olduğunu vurgulamıştır. İnsan varoluş içinde hem kendisine hem de Tanrı’ya karşı sorumludur. Bu sorumluluk insanın ben olma sorumluluğudur. İnsan ben olma ödevini gerçekleştiremediğinde Tanrı'ya karşı günah işlemiş olur. Benlikten yoksun olmak insanda umutsuzluk olarak ortaya çıkar. Bu çalışmanın amacı Kierkegaard’a göre varoluşun ve varoluş alanlarının ne anlama geldiğini incelemek, varoluşun en önemli sorumluluğu olan benliği ve benliğin oluşumunu detaylı bir şekilde analiz etmektir.

In the thought of existentialism; human being is open to the possibility of self-realization throughout life. It is his existential reality that man has the possibility of self-realization in his own hands. Kierkegaard, describing the period he lived as an dispassionate age, emphasized that the people of this age lacked subjectivity and responsibility of being an individual. Man is responsible to both himself and God in existence. This responsibility is one's responsibility to be self. When man fails to fulfill his duty of being self, he sinned against God. Lack of self emerges as despair in man. The aim of this study is to examine what Kierkegaard means of existence and its spheres, and to analyze the self and the formation of the self, which is the most important responsibility of existence, in detail.