Cumhuriyet döneminde köylücülük politikaları: İzmir-Aydın-Denizli örneği (1923-1950)

Abstract

Bu tez çalışmasında Cumhuriyet ilan edildiğinde toplumun %80’ini oluşturan ve çoğunluğunun köylerde yaşayan halk üzerinde Türkiye Cumhuriyeti yöneticilerinin 1923-1950 yılları arasında uygulamış oldukları politikalar incelenmiştir. Köylü halk cumhuriyetin ilk yıllarında yoksul ve cahil bir durumdaydı. Türkiye Cumhuriyetinin amacı, köylüleri yoksulluk ve cahillikten kurtararak onları kalkındırmaktır. Cumhuriyet ilan edildikten sonra köy ve köylüleri kalkındırmak amacıyla bir dizi reform hareketlerine girişilmiştir. Çalışmamızda köy ve köylülere yönelik politikalar dört bölüm halinde incelenmiştir. Birinci bölümde, Cumhuriyet ilan edilmeden önce Osmanlı Devleti döneminde köy ve köylünün durumuna değinilmiştir. İkinci bölümde, 1923-1930 yılları arasında yapılan Köy Kanunu, Aşar Vergisinin kaldırılması, tarıma yönelik ekonomik destekler ile millet mektepleri, köy eğitimi ve köy öğretmeni politikaları ele alınmıştır. Üçüncü bölümde, 1930-1940 yılları arasında artan köycü söylemlerle birlikte tarımda devletçilik politikası, zirai kongreler, halkevleri, halkodaları, ideal cumhuriyet köyü planı ve köy eğitmen kursları hakkında değerlendirmelerde bulunulmuştur. Dördüncü bölümde ise II. Dünya savaşının köy ve köylü üzerindeki etkileri, Türkiye’ye özgü bir kurum ve son dönemde üzerinde çok tartışmaların yapıldığı Köy Enstitüleri konusu ve Batı Anadolu (Aydın-Denizli-İzmir) uygulamaları ile uzun yıllardan beri Türkiye’nin gündemini meşgul eden toprak reformu meselesi kapsamında çıkarılan Çiftçiyi Topraklandırma Kanunu konuları ele alınmıştır.

In this thesis, the policies which Turkish Republic executives implemented on people who made up of 80% of the population when the republic was declared and most of whom lived in villages. In the first years of republic, the peasants were poor and uneducated. The goal of Turkish Republic is to improve the peasants by enabling them to recover from poverty and illiteracy. After the declaration of republic, there were a few attempts to make reforms for the improvement of villages and peasants. In this study, the policies regarding the villages and peasants have been analyzed under four categories. In the first part, the status of villages and peasants during the reign of Ottoman Empire, before the declaration of republic, has been covered. In the second part, the policies concerning Village Law, Abolition of Tithe, financial support for agriculture, nation schools, village education and village teacher have been handled. In the third part, together with the growing rural discourse between the years 1930 - 1940, agricultural policy, agricultural congresses, community houses, public rooms, ideal republic village plan and village trainer courses have been interpreted. In the final part, the effects of the Second World War on the villages and peasants, the issue of Village Institutes, which is peculiar to Turkey and has been discusses widely in recent years, West Anatolia (Aydın- Denizli- İzmir) implementations and law of land provision for farmers which was introduced within the land reform issue that has long occupied the agenda have been covered.