Jean Jacques Rousseau’nun aydınlanma eleştirisi

Abstract

Jean-Jacques Rousseau, yaşadığı dönem itibariyle önemli bir Aydınlanma Çağı düşünürü olmasına karşın, kendi çağının paradigmalarına yönelik negatif tavrıyla sert bir “Aydınlanma eleştirmeni” olarak karşımıza çıkmaktadır. Akıldan ziyade duyguları ön plana çıkaran, doğada özgür ve iyi olan insanın, bilimlerin ve sanatların etkisiyle köleleştiğini, “zincire vurulduğunu”, ahlaken yozlaştığını ileri süren Rousseau, bu görüşleriyle Aydınlanma karşıtı bir tutum sergiler ve çağdaşlarından bu noktada ayrılır. Rousseau’nun Aydınlanmaya yönelik söz konusu eleştirel görüşleri, bu çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Rousseau’nun ‘insan-insanlık tarihi’ anlayışı temelinde, Aydınlanma’nın insan yaşamını nasıl şekillendirdiği, ne gibi değişikliklere ve olumsuzluklara yol açtığı tartışılacaktır. Çalışmanın amacı, Rousseau’nun görüşlerinden hareketle, Aydınlanma’nın yıkıcı ve olumsuz etkilerine dikkati çekmek ve toplumsal ve ahlaki boyutta yozlaşmaya neden olduğunu göstermektir.

Although Jean-Jacques Rousseau was an important Enlightenment thinker as of his period, he is a harsh Enlightenment critic with his negative attitude towards the paradigms of his age. Rousseau, who emphasizes emotions rather than reason, argues that human beings who are free and good in nature are enslaved, chained and morally corrupted by the influence of sciences and arts, with this view, he exhibits an anti-Enlightenment attitude and differs from his contemporaries at this point. Rousseau's critical views on Enlightenment are the subject of this study. On the basis of Rousseau's understanding of human-history of humanity, it will be discussed how the Enlightenment shapes human life and what changes it causes. From the views of Rousseau, the aim of the study is to draw attention to the destructive and negative effects of the Enlightenment and to show that it causes corruption in social and moral dimensions.