Ratlarda deneysel epilepsi modelindeintrahipokampal ve intravasküler allojenik kök hücre uygulamasının iktal aktivite üzerine etkilerinin araştırılması [Conference Object]

Abstract

Amaç: Epilepsi dünyada % 1 prevelansa sahip olduğu öngörülen, yaygın ve ciddi nörolojik bir bozukluktur. Bilindiği üzere epilepsi hastalarının 30%’u mevcut medikal tedaviye yanıt vermemekte bu da yeni terapötik modalitelerin geliştirilmesi ihtiyacını doğurmaktadır. Hipokampal dejenerasyonla karakterize olan temporal lob epilepsi (TLE) epileptik hastaların üçte birinde görülmektedir. TLE sıklıkla ilaca dirençli olan epilepsi tipleri arasındadır. Son yıllarda nöral kök hücre/perekürsör hücrelerin doğal halinin ya da çeşitli büyüme faktörlerini de içeren nöroprotektif potansiyele sahip hallerinin transplantasyonu nörolojik hastalıkların tedavisinde olası bir terapötik stratejiyi ortaya koymaktadır. Yöntem: Biz de çalışmamızda deneysel temporal lob epilepsi modelinde intrahipokampal ve intravasküler kök hücre kullanımının EEG’de iktal aktivite üzerine etkilerini araştırdık. Bu amaçla 7 tane sıçanın femur medullalarından allojenik mezenkimal kök hücreler elde edildi. Ardından 30 sıçanda steriotaksi eşliğinde sağ intrahipokampal kainik asit enjeksiyonuyla deneysel epilepsi modeli oluşturuldu.10’ar adet sıçandan oluşan 3 grup üzerinde de çalışmalar yapıldı. Grup 1; kontrol grubu, Grup 2; steriotaksi eşliğinde intrahipokampal 106 mezenkimal kök hücre ekilen grup, Grup 3; sağ karotid artere intraarteriyel 106 mezenkimal kök hücre enjekte edilen gruptu. Tüm sıçanlarda kainik asit enjeksiyonu sonrası epileptik aktivite gözlendi ve EEG’leri çekildi. Kök hücrelerin ekilmesinden 4. hafta ve 8. hafta sonra 3 grubun EEG’leri yeniden çekilerek karşılaştırmalar yapıldı. Bulgular: Çalışmamızda intrahipokampal mezenkimal kök hücre ekilen grubun, 4. hafta sonu ve 8. hafta sonunda çekilen EEG’lerinin ortalama spike frekanslarında ve amplitüd düzeylerinde kontrol grubuna ve intravasküler kök hücre enjekte edilen gruba göre düşüklük saptandı. İntravasküler mezenkimal kök hücre enjekte edilen grupta ise kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu. Grupların kendi içinde 4. hafta ve 8. hafta sonundaki EEG’lerinin ortalama spike frekanslarında ve amplitüd düzeylerinde ise istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Tartışma: Çalışmamız intrahipokampal kök hücre implantasyonunun ilaca dirençli temporal lob epilepsi vakalarında medikal tedaviye bir alternatif olabileceğini göstermesi bakımından dikkat çekicidir.