Kronik bel ağrılı bireylerde terapatik ağrı nörobilim eğitimi’nin etkinliğinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışma, kronik bel ağrılı bireylerde geleneksel fizik tedavi programına kıyasla Terapatik Nörobilim Eğitimi (TNE) ile kombine edilmiş geleneksel fizik tedavi programının üstün olup olmadığını araştırmak amacıyla yapıldı. Bu çalışmaya yaşları 18-60 arasında değişen 31 kronik bel ağrılı hasta katıldı. Kronik bel ağrılı hastalar kontrol (n=15) ve deney grubu (n=16) olarak ikiye ayrıldı. Kontrol grubuna dahil olan hastalara geleneksel fizik tedavi programı, deney grubuna dahil olan hastalara ise TNE ile kombine geleneksel fizik tedavi programı uygulandı. Hastaların herbirine haftada 5 seans olmak üzere toplam 15 seans geleneksel fizik tedavi programı uygulandı, deney grubunda yer alan hastalara ise geleneksel fizik tedavi programının yanısıra haftada 2 seans, toplam 6 seans TNE uygulandı. Ağrının değerlendirilmesinde Kısa Form Mc-Gill Ağrı Anketi (KF-MAA), gövde ve alt ekstremite kaslarının esnekliğinin değerlendirilmesinde esneklik testleri, gövde kaslarının enduransının değerlendirilmesinde endurans testleri kullanıldı. Ayrıca hastaların fonksiyonlarının ve yeti yitimlerinin değerlendirilmesinde Roland Morris İndeks, Oswestry Fonksiyonel Yetersizlik Skalası, psikososyal faktörlerinin değerlendirmesinde Tampa Kinezyofobi Skalası, yaşam kalitelerinin değerlendirilmesinde ise Nottingham Sağlık Profili kullanıldı. Çalışmanın sonucunda ağrı, yeti yitimi, kinezyofobi ve yaşam kalitesi parametreleri açısından tedavi öncesi ve sonrası değerlerin grup içerisinde yapılan karşılaştırmalarında, hem kontrol hem de deney grubunda tedavi sonrası değerler lehine anlamlı fark bulundu (p<0.05). Grupların tedavi sonrası değerleri karşılaştırıldığında KF-MAA ile değerlendirilen ağrının hissi boyutunda ve şu anki ağrı şiddetinde, gövde fleksörlerinin enduransında ve kinezyofobide deney grubu lehine istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu (p<0.05). Bu sonuçlara göre hastaların ağrılarını anlamlandırmalarında etkili olduğu savunulan TNE’nin hastaların ağrılarını azalttığı, kinezyofobi hissini azaltarak gövde fleksörlerinin motor performansı üzerinde olumlu etkilerinin olduğu gözlendi.

The aim of this study is to examine the superiority of traditional Physical Therapy Application combined with Therapeutic Neuroscience Education (TNE) compared to traditional Physical Therapy Application (PTA) alone for individuals with chronic low back pain. Thirty-one patients aged between 18 and 60 with chronic low back pain were involved in this study. Patients were divided into control (n=15) and experimental group (n=16). Control group patients received traditional PTA where experimental group patients received traditional PTA combined with TNE. Each patient was treated with five traditional PTA sessions per week with a total of 15 sessions. However, experimental group patients were treated also with two TNE sessions per week with a total of 6 sessions. Pain was evaluated with Short Form Mc-Gill Pain Questionnaire (SF-MPQ), the flexibility of trunk and lower extremity muscles were evaluated with flexibility tests, the endurance of trunk flexor and extensor muscles were evaluated with endurance tests. Function and disability were assessed with Roland Morris Index and Oswestry Disability Index, psychosocial factors were assessed with Tampa Kinesiophobia Scale and quality of life was assessed with Nottingham Health Profile. In the results, both control and experimental groups presented statistically significant difference in pre- and posttreatment pain, disability, kinesiophobia and quality of life values within group comparison in favor of posttreatment values (p<0,05). The comparison between the posttreatment values of the two groups revealed that there was a significant difference in the affective pain rate and present pain intensity evaluated with SF-MPQ, in the endurance of trunk flexor muscles and in the kinesiophobia in favor of the experimental group (p<0,05). According these results, it was determined that TNE, claimed to help the recognition of pain, decreased the patients’ pain and kinesiophobia and thus increased the motor performance of trunk flexor muscles.