Yöre halkının turizm politikalarına güveni: Pamukkale örneği

Abstract

Güven ve güvensizlik dinamikleri, modern toplumu, sosyal ilişkileri ve gelişim süreçlerini anlamada temel unsurdur. Güven, toplumsal ağ içindeki siyasal ve ekonomik güçlerin inşasıdır ve siyasal tartışma ve sosyal yüzleşmeden doğar. Güven, dünyayı, kurumların işleyişini, karar alma süreçlerini, sosyal, politik ve topluluk ilişkilerini anlamak için önemlidir, çünkü insan ve sosyal yaşamın temelini oluşturur. En çok davranış bilimcileri tarafından çalışılmış kavramlardan biri olan güven, psikologlar, ekonomistler, sosyologlar, siyaset bilimcileri, yönetim, pazarlama ve turizm ve işletme bilimcileri tarafından sıklıkla çalışılan bir konu olmuştur. (Nunkoo, Gürsoy ve Ramkissoon 2013). Çeşitli araştırmalar, güvenin güvenilen kurum ya da kişi davranışı hakkında bir beklenti olduğunu göstermektedir (Earle vd., 2007; Fukuyama 1995; Uslaner 2007). Vatandaşların sahip olduğu yüksek güven ise, çalışanların devri, sinizm ve ihmal gibi yıkıcı davranışları azaltma eğilimindedir. Adalet teorisi ve sosyal değişim yaklaşımına dayanarak, vatandaşların ilgili kuruma daha fazla sadık olacakları söylenebilir. Turizmde güven, çatışmaları azaltmada, planlama ve geliştirmede etkin işbirliği ve ortaklıkları teşvik etmede yararlıdır (Beritelli, 2011). Sürdürülebilir ve demokratik bir turizm ve destinasyon gelişiminin önemli bir bileşeni ve iyi bir turizm yönetişiminin temel bir bileşenidir (Nunkoo, 2015; Nunkoo ve Smith, 2013, 2015; Nunkoo ve Ramkissoon, 2012 ). Yüksek güven düzeyleri, ilişkilerde çatışma riskini azaltması, memnuniyet ve bağlılığı güçlendirmesi (Palmatier vd., 2006; Macintosh, 2009; Nielsen, 2011) gibi nedenlerle önemli olup, turizm politikası geliştirenlerin dikkate alması gereken bir konudur. Turizmin sürdürülebilirliği ve gelişimi yöre halkının desteği ile mümkündür. Önceki çalışmalar, vatandaşların kurumlara duyduğu güven ile kalkınma ve hükümet politikalarına verilen siyasi destek arasındaki pozitif ilişkiyi onaylamaktadır (Nunkoo, Ramkissoon ve Gursoy 2012). Ancak hiçbiri yerel halkın demografik özelliklerine göre farklılık olup olmadığına odaklanmamıştır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’nin önemli destinasyonlarından biri olan Pamukkale’de yöre halkının demografik verilerinin turizm politikalarına olan güveninde farklılık oluşturup oluşturmadığını açığa çıkarmaktır. Bu ana amaç özelinde politika yapıcıların dikkatini bu konuya çekerek sürdürülebilir turizm bağlamında yöre halkının önemini vurgulamaktır. Yapılan araştırma sonucunda cinsiyet, yaş, gelir gibi bazı demografik değişkenlerin turizm politikalarına bakışta farklılık oluşturduğu belirlenmiştir.