Metabolik sendromlu sıçanlarda yüzme egzersizi ve detraining süreçlerinin hemoreolojik parametreler ve oksidatif strese etkisi

Abstract

Metabolik sendrom (MetS); diyabet, kardiyovasküler hastalık ve erken ölüm riskini arttıran bir endokrinopatolojik durumdur. MetS gelişimini engellemek, hastalığın kontrolünü sağlamak için egzersiz önerilmektedir. Bununla beraber, MetS’li bireylerde uzun süreli yüzme egzersizinin ve ardından egzersize ara verme sürecinin (detraining) kan reolojisine ve oksidatif strese etkileri bilinmemektedir. Mevcut tez kapsamında monosodyum glutamat (MSG) ile MetS oluşturulan sıçanlarda 18 haftalık yüzme egzersizi ve 8 hafta detraining sürecinin HDL, LDL, Trigliserit (TG), Total kolesterol, insülin, insülin direnci, eritrosit deformabilitesi, otolog ve standart tam kan viskozitesi (TKV), plazma viskozitesi (PV) ve oksidatif stres üzerindeki etkilerinin aydınlatılması amaçlanmıştır. MetS oluşturmak için yenidoğan sıçanlara 2-10 gün arasında, gün aşırı 4mg/g MSG subkutan enjekte edilmiştir. Egzersiz protokolü 3 gün/hafta, 30 dk %5 vücut ağırlığıyla birlikte 18 hafta olacak şekilde uygulanmıştır. Detraining için sıçanların 8 hafta boyunca kafeslerinde serbestçe dolaşmalarına izin verilmiştir. Eritrosit deformabilitesi bir ektasitometre aracılığıyla, TKV ve PV bir cone-plate viskometre ile, total oksidan-antioksidan kapasite (TOS-TAS), plazma HDL, LDL, TG, total kolesterol ve insülin değerleri ticari kitlerle ölçülmüştür. Sonuçlar ortalama±SS olarak verilmiş, istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Verilerimiz MetS’in başarıyla oluşturulduğunu göstermektedir. Sağlıklı sıçanlarla MetS’liler arasında TKV açısından bir fark saptanmamıştır. Yüzme egzersizi TKV’de değişikliğe sebep olmamış, ancak; sağlıklı sıçanlarda 8 haftalık detraining hem otolog hem de standart Htk’de ölçülen TKV’de artışa sebep olmuştur. Bu grupta Htk değeri de yüksek bulunmuştur. Mets grubu zaman 2 (MGZ2)’nin PV’si kontrol grubu zaman 2 (KGZ2)’den düşük bulunmuştur. Gruplar arasında eritrosit deformabilitesi ve TOS değerleri açısından bir fark gözlenmezken, sağlıklı sıçanlarda uygulanan egzersiz protokolünün antioksidan kapasitede artışa sebep olduğu gözlenmiştir. Sağlıklı sıçanlarda TAS değerindeki artış egzersizin bırakılmasıyla devam etmiştir. MSG uygulanmış sıçanlarda da yüzme egzersizi TAS’da artışa sebep olmuştur. Gruplar arasında oksidatif stres indeksi (OSI) açısından fark saptanmamıştır. Sonuçlarımız uzun süreli yüzme egzersiz eğitiminin MetS’lilerde faydalı olabileceğini, antioksidan seviyeleri artırarak olası komplikasyonların önlenmesinde olumlu katkıları olabileceğini göstermektedir. 8 haftalık detraining egzersizle elde edilen kazanımların bir kısmının geri dönmesine sebep olduğundan egzersizin yaşam boyu sürdürülmesi önerilir.

Metabolic syndrome (MetS); is an endocrinopathological condition that increases the risk of diabetes, cardiovascular disease and premature mortality. Exercise is recommended to prevent the development of MetS and to control the disease. However, the effects of long-term swimming exercise and subsequent detraining on blood rheology and oxidative stress in individuals with MetS are unknown. Within the scope of the present thesis, HDL, LDL, triglyceride (TG), total cholesterol, insülin levels, insulin resistance, erythrocyte deformability, whole blood viscosity (WBV) in autologous and standard hematocrit, plasma viscosity (PV) and oxidative stress were determined in rats with MetS induced by monosodium glutamate (MSG) injection, following 18 weeks of swimming exercise and 8 weeks of detraining process. 4mg/g MSG was injected to neonatal rats subcutaneously on days 2-10, every other day to form MetS. The exercise protocol was applied 3 days/week 30 minutes, with 5% body weight, for 18 weeks. Rats were allowed to live freely in their cages for 8 weeks for detraining. Erythrocyte deformability was measured with an ektacytometer, WBV and PV with a cone-plate viscometer, total oxidant-antioxidant capacity (TOS-TAS), plasma HDL, LDL, TG, total cholesterol and insulin values were measured with commercial kits. Results were expressed as mean ± SD and were compared statistically. Our data shows that MetS was successfully formed. There was no difference in terms of WBV between control and rats with MetS. Swimming exercise did not cause any change in WBV, however; 8-week detraining caused an increase in WBV measured in both autologous and standard Hct in healthy rats. Hct was also increased in this group. PV of mets group time 2 (MGZ2) group was lower than control group time 2 (KGZ2). While there was no difference in erythrocyte deformability and TOS values between the groups, it was observed that the exercise protocol applied caused an increase in antioxidant capacity in healthy rats. The increase in TAS of healthy rats continued with the cessation of exercise. Swimming exercise also caused an increase in TAS in MSG injected rats. Oxidative stress index (OSI) was not altered. Our results demonstrate that, long-term swimming exercise may be beneficial in MetS, and may have positive contributions in preventing the development of its possible complications by increasing antioxidant levels, thus reducing oxidative stress. Since some of the gains of exercise are reversed by detraining of 8 weeks, lifetime exercise may be recommended.