The tragic experience in Tim Crouch’s postdramatic theatre

Abstract

Yirminci ve yirmi birinci yüzyıllarda tiyatrodaki yeni yaklaşımları ve toplumsal değişimleri irdelediğimizde, Alman Tiyatro uzmanı ve kuramcı Hans- Thies Lehmann’ın da belirttiği üzere, tiyatronun yeni bir özerklik kazandığı ve bağımsız estetik teknikler geliştirdiği görülmektedir. Çağdaş dönemde konu, biçim ve temsil açısından tiyatroda deneyimsel yaklaşımlar ve yenilikler katlanarak artmıştır. Bu değişimler savaşlardan terör, şiddet, aile içi şiddet, göç, istismar, sömürü, tüketim ve metalaşmaya değin çeşitlenen çağdaş insanın trajik sorunlarının sahnelenebilmesi için köklü tragedya kavramına yeni yorumlar getirilmesini gerekli kılmıştır. Trajedi dramatik tiyatrodan kendisini arındırarak ve performans sanatı, ritualistik sahne ve kurgusal olmayan temsil şeklini keşfederek varlığını yeniden şekillendirmiştir. Oyun yazarları bazı prensipleri terk etmiş ve trajedi için geleneksel biçimlerin ve bilindik sahneleme yöntemlerinin ötesine geçen başka yeni olasılıklar üzerinde durmuşlardır. Çağdaş teoriler, Lehmann’ın postdramatik tiyatro ve postdramatik trajedi teorileri gibi, tiyatronun gelişimine yönelik teorik yaklaşımlar ve taze fikirler ortaya koymuş, ayrıca çağdaş insanın trajik durumunu anlamaya katkı sağlamışlardır. Benzer şekilde, deneyimsel tiyatronun ustası olarak adlandırılan İngiliz oyun yazarı Tim Crouch, oyunlarını bilindiğin dışında bir estetik tavır ile yazmış ve geleneksel yazımın olasılıklarını sorunsallaştırarak ‘trajik kavramı’ üzerinde durmuştur. Bu bağlamda, bu tezin amacı Lehmann’ın postdramatik teorileri ve çağdaş trajik yazın üzerine geliştirilen farklı fikirlerin ışığında Crouch’un geleneksel olmaktan uzak oyunlarında trajik motifin ve trajik deneyimin nasıl işlendiğini açığa çıkarmaktır. Crouch’un yetişkin seyirciler için yazdığı My Arm (2003), An Oak Tree (2005), ENGLAND (2007) ve The Author (2009) oyunları bu tezde incelenmek için seçilmiş olan oyunlardır.

While investigating the new approaches to theatre and the changes in society in the twenty and the twenty first centuries, it can be clearly seen that, as German theatre scholar and theorist Hans-Thies Lehmann states, theatre develops a new autonomy and independent artistic practice. In the contemporary era, the experimentalism and novelties in theatre are multiplied in terms of subjects, forms and representation. These changes require new interpretations for the grand tragedy concept in order to enact the tragic issues of contemporary people varying from wars, terror, violence, domestic violence, immigration, abuse, exploitation and consumerism to materialization. Tragedy reforms itself by divorcing from dramatic theatre and by rediscovering the power of the performance art, ritualistic stage and nonfictional representation. Playwrights abandon some principles and dwell on other new possibilities for tragedy that goes beyond the conventional forms and familiar staging. Contemporary theories on theatre and tragedy, like Lehmann’s theory of postdramatic theatre and postdramatic tragedy, bring fresh ideas and theoretical approaches for the development of theatre and the also contribute to the understanding the tragic condition of contemporary people. Similarly, known as the master of the experimental theatre, English playwright Tim Crouch writes his plays in very unfamiliar aesthetics and he touches the ‘concept of tragic’ by problematizing possibilities of the traditional writing. In this sense, this dissertation aims to explore the ways the tragic motif and tragic experience are treated in Crouch’s unconventional plays under the light of Lehmann’s postdramatic theories as well as different ideas developed in contemporary tragic writings. Crouch’s plays for the adult audience My Arm (2003), An Oak Tree (2005), ENGLAND (2007) and The Author (2009) are chosen to be analyzed in this dissertation.