Huzurevinde yaşayan inaktif yaşlılarda sandalye temelli egzersizlerin egzersiz algısı, düşme riski ve yaşam kalitesi üzerine etkisi

Abstract

Araştırmanın amacı; huzurevinde yaşayan inaktif yaşlılarda sandalye temelli egzersizlerin egzersiz algısı, düşme riski ve yaşam kalitesi üzerine etkisinin incelemektir. Araştırma Konya ilinde faaliyet gösteren Dr İsmail Işık Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezinde yaşayan huzurevi sakinleri ile gerçekleştirilmiştir. Katılımcıların aktivite düzeyi Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi ile değerlendirilmiştir. İnaktif olduğu belirlenen gönüllü katılımcılar tercihleri doğrultusunda egzersiz grubu ve kontrol grubu olarak iki gruba ayrılmıştır. Araştırmada 65 yaş ve üzerinde olan 17 egzersiz, 44 kontrol olmak üzere toplam 61 katılımcı yer almıştır. Egzersiz grubundaki katılımcılar 18 seans süren sandalye temelli egzersiz programına (STE) katılmışlardır. Kontrol grubundaki katılımcılar normal günlük yaşamına devam etmiştir. Egzersiz algısını değerlendirmek için Egzersiz Yarar/Engel anketi, düşme riskini değerlendirmek için Tinetti Denge ve Yürüme Testi ve yaşam kalitesini değerlendirmek için Nottingham Sağlık Profili kullanılmıştır. Ölçümler egzersiz programı öncesinde ve egzersiz programı bitiminde yapılmıştır. Grup içi ve gruplar arası istatistiksel analizler yapılmıştır. Egzersiz grubundaki katılımcıların egzersiz sonrası egzersiz algılarının egzersiz öncesine göre arttığı, düşme risklerinin azaldığı belirlenmiştir (p?0.05). Ancak egzersiz sonrası yaşam kalitesinde egzersiz öncesine göre anlamlı fark saptanmamıştır (p?0.05). Kontrol grubundaki katılımcılarda ikinci değerlendirmeler sonrası düşme riskinin ilk değerlendirmelere göre istatistiksel olarak anlamlı ölçüde arttığı belirlenmiştir (p?0.05). Egzersiz algısında iki değerlendirme arasında anlamlı fark bulunmamıştır (p?0.05). Kontrol grubundaki katılımcıların yaşam kalitesi toplam puanında; ayrıca uyku, ağrı ve emosyonel reaksiyonlar alt puanlarında olumsuz yönde istatistiksel açıdan anlamlı değişiklik saptanmıştır (p?0.05). Sonuç olarak inaktif yaşlılarda sandalye temelli egzersiz programının egzersiz yapmayan gruba göre egzersiz algısını, denge ve yürüme fonksiyonlarını artırmakta ve böylelikle düşme riskini azaltmakta etkili olduğu belirlenmiştir.

The aim of this study is to investigate the effect of chair-based exercises on exercise perception, fall risk and quality of life in inactive elderly who lives at nursing home. The study was carried out with the residents of the Dr Ismail Işık Elder Care and Rehabilitation Centre in Konya. The activity level of the participans was evaluated by the International Physical Activity Questionnaire. Volunteer participants who were determined to be inactive were divided into two groups as exercise and control according to their preferences. A total of 61 participants whom are 65 years of age and over, 17 of them exercise and 44 of them contol group, were included the study. Participants in the exercise group participated 18 sessions chair-based exercise program. Participants in the control group continued heir normal daily life. To assess the perception of exercise Exercise Benefit/Bariers Questionnaire, to assess fall risk Tinetti Balance and Gait Test, to assess quality of life Nottingham health profile were used. Measurements were made prior and the end of the exercise program. In group and intra group statiscal analyzes were performed. It was determined that the participants in the exercise group increased their exercise perception and decreased the risk of falling compared to pre-exercise exercise (p?0.05). However there was no significant difference in terms of post exercise in the quality of life (p?0.05). In the second evaluation of the participants in the control group compared to the first assessment the risk of falling it is determined that a statistically significantly increased (p?0.05), however there was no significant difference in exercise perception (p?0.05). In control group quality of life total score also sub-scores of sleep, pain and emotional reaction were detected statistically significant change in negative direction (p?0.05). As a result, it was determined that chair-based exercise program in inactive elderly increased exercise perception, balance and gait functions thus determined to be effective in reducing the risk of falling compared non-exercise group.