Kronik inmeli hastalarda kognitif düzey ile üst ekstremite fonksiyonları arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı kronik inmeli hastalarda kognitif düzey ile üst ekstremite fonksiyonları arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Çalışmaya inme tanısı almış, kronik dönemde ve yaş ortalaması 61,33 olan 39 birey dahil edildi. Tüm katılımcılar Pamukkale Üniversitesi Hastanesi’nde değerlendirildi. Bireylerin kognitif düzeylerini değerlendirmek için Standardize Mini Mental Test ve Stroop Testi TBAG Formu kullanıldı. Üst ekstremite fonksiyonlarını değerlendirmek için Fugl Meyer Üst Ekstremite Değerlendirme Ölçeği, Frenchay Kol Testi ve Kutu-Blok Testi kullanıldı. Çalışmanın bulguları incelendiğinde Standardize Mini Mental Test ile Fugl Meyer Üst Ekstremite Değerlendirme Ölçeği, Frenchay Kol Testi ve Kutu – Blok Testi arasında istatistiksel açıdan anlamlı ilişki bulundu(p<0,05). SMMT ile Fugl Meyer Üst Ekstremite Değerlendirme Ölçeğinin alt başlıklarından olan “Fleksör sinerji” ve “Normal refleks aktivite” arasında; Stroop Testi “Bölüm 2 Düzeltme” kısmı ile Fugl Meyer Üst Ekstremite Değerlendirme Ölçeği arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulundu(p<0,05). Ayrıca Stroop Testi TBAG formunun alt başlıklarından olan “Bölüm 3 Hata” ile Fugl Meyer Üst Ekstremite Derecelendirme Ölçeği alt başlıklarından "Refleks Aktivite" arasında; "Bölüm 2 Düzeltme" ile "Refleks aktivite", "Ektstansör sinerji" ve "Sinerji dışı hareket" arasında da istatistiksel olarak anlamlı ilişkiler bulundu (p <0,05). Stroop Testi TBAG Formunun diğer bölümleri ile üst ekstremite fonksiyonlarını değerlendiren ölçekler arasında istatistiksel açıdan anlamlı ilişki bulunamadı(p>0,05). Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar kronik inmeli hastalarda kognitif düzey ile üst ekstremite fonksiyonları arasında ilişki olduğunu ve rehabilitasyon sürecinde kognitif terapilerin ve üst ekstremite fonksiyonlarını geliştirmeye yönelik tekniklerin birlikte uygulanmasıyla tedaviden daha fazla verim alınabileceğini göstermektedir.

The aim of the study is to investigate the relationship between cognitive level and upper extremity functions in patients with chronic stroke. Thirty-nine individuals with a diagnosis of stroke, in the chronic period and with a mean age of 61.33 were included in the study. All participants were evaluated at Pamukkale University Hospital. Standardized Mini Mental Test and Stroop Test TBAG Form were used to evaluate the cognitive levels of the individuals. Fugl Meyer Upper Extremity Rating Scale, Frenchay Arm Test and Box-Block Test were used to evaluate upper extremity functions. When the findings of the study were examined, a statistically significant relationship was found between the Standardized Mini Mental Test and the Fugl Meyer Upper Extremity Rating Scale, Frenchay Arm Test and Box- Block Test (p <0,05). Statistically significant relationships were found between SMMT and "Flexor synergy" and "Normal reflex activity", which are subtitles of the Fugl Meyer Upper Extremity Rating Scale and between Stroop Test “Part 2 correction” and the Fugl Meyer Upper Extremity Rating Scale(p<0,05). In addition statistically significant relationships were found between "Part 3 Error", one of the subtitles of the Stroop Test TBAG Form, and "Reflex activity", one of the subtitles of the Fugl Meyer's Upper Extremity Rating Scale, and between "Part 2 correction" and "Reflex activity", "Extensor synergy" and "Out-of-synergy movement" (p <0,05). No statistically significant relationship was found between the other parts of the Stroop Test TBAG Form and the scales evaluating upper extremity functions (p> 0,05). The results obtained from this study show that there is a relationship between cognitive level and upper extremity functions in patients with chronic stroke, and more efficiency can be obtained from the treatment by applying cognitive therapies and techniques to improve upper extremity functions during the rehabilitation process.