Şizofreni hastalarında kişilerarası ilişkiler kuramı temelli motivasyonel görüşmenin işlevsel iyileşme ve içgörü düzeylerine etkisi

Abstract

Bu araştırmanın amacı şizofreni hastalarında Kişilerarası İlişkiler Kuramı Temelli Motivasyonel Görüşme’nin işlevsel iyileşme ve içgörü düzeylerine etkisini incelemektir. Araştırma, deneysel araştırma tasarımlarından olan ön test-son test kontrol gruplu tasarıma sahip, tek körlü, randomize kontrollü olarak tasarlanmıştır. Araştırmada, basit randomizasyon yöntemi kullanılmıştır. Araştırma, Pamukkale Üniversitesi Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezi Habib Kızıltaş Psikiyatri Hastanesi’nde Kasım 2019-Haziran 2020 tarihleri arasında yürütülmüştür. Araştırma 20 müdahale ve 20 kontrol grubu olmak üzere 40 bireyle yapılmıştır. Araştırmanın verileri; kişisel bilgi formu, Şizofrenide İşlevsel İyileşme Ölçeği (ŞİİÖ) ve İçgörünün Üç Bileşenini Değerlendirme Ölçeği (İÜBDÖ) kullanılarak toplanmıştır. Müdahale grubundakilere 6 oturumluk Kişilerarası İlişkiler Kuramı Temelli motivasyonel görüşme uygulanmıştır. Kontrol grubuna ise herhangi bir girişim yapılmamıştır. Veriler; müdahale öncesi, müdahale sonrası ve müdaheleden sonraki 3. ay (izlem) olacak şekilde değerlendirilmiştir. Müdahale ve kontrol grupları arasında, müdahale öncesi sosyodemografik ve tedavi sürecine yönelik özelliklerinde, ŞİİÖ ve İÜBDÖ düzeylerinde anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0,05). Müdahale grubundaki bireylerin müdahale sonrası ve müdahaleden sonraki 3. ay izlem ŞİÖÖ Sosyal İşlevsellik, Sağlık ve Tedavi, Günlük Yaşam Becerileri ve İÜBDÖ düzeyleri, kontrol grubundakilerden daha yüksek olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Müdahale grubundakilerin müdahale sonrası ve müdahaleden sonraki 3. ay izlem ŞİİÖ Sosyal İşlevsellik, Sağlık ve Tedavi, Günlük Yaşam Becerileri düzeyleri ile İÜBDÖ düzeyi arasında istatistiksel olarak pozitif yönde anlamlı ilişki tespit edilmiştir (p<0,05). Bu bağlamda, Kişilerarası İlişkiler Kuramı temelli motivasyonel görüşme; şizofreni tanısı almış bireylerin sosyal işlevselliğini, hastalık ve tedavi sürecindeki olumlu davranışlarını, günlük yaşam becerilerini ve içgörüsünü arttırmada etkilidir sonucuna varılmıştır. Psikiyatri hemşirelerinin terapotik ilişki temelinde motivasyonel görüşme uygulamasının şizofreni hastalarının bakım kalitesini ve memnuniyetini arttıracağı düşünülmekte ve bu uygulamanın klinik pratikte yaygınlaştırılması önerilmektedir.

This study examines the effect of Interpersonal Relations Theory-Based motivational interviews on functional recovery and insight levels of patients with schizophrenia. This single-blind, randomized controlled study used the simple randomization method and employed a pretest-posttest control group design, which is an experimental research design. The study was conducted at Pamukkale University, Health Research and Application Center, Habib Kızıltaş Psychiatric Hospital from November 2019 to June 2020 and included 40 individuals (20 in the experimental and 20 in the control groups). Study data were collected using a personal information form, the Functional Remission of General Schizophrenia Scale (FROGS) and the Scale for Assessing the Three Components of Insight (SAI). The researchers carried out a 6-session Interpersonal Relations Theory-based motivational interview with the participants in the experimental group. No intervention was made to the control group. The data were analyzed on the basis of pre-intervention, post-intervention and 3 months after the intervention (follow-up). No significant difference was found between the intervention and control groups in terms of their pre-intervention sociodemographic and treatment-related characteristics and their FROGS and SAI levels (p>0.05). The individuals in the experimental group had higher social functioning, health and treatment, daily life skills and SAI scores after the intervention and in the follow-up measurement (p<0.05). A statistically significant positive relationship was found between the social functioning, health and treatment, daily life skills and SAI scores of the participants in the experimental group after the intervention and in the follow-up measurement (p<0.05). Accordingly, it was concluded that motivational interviews based on Interpersonal Relations Theory were effective in increasing the social functionality of individuals diagnosed with schizophrenia, as well as their positive behaviors during the illness and treatment process, daily life skills, and insights. Psychiatric nurses’ practice of motivational interviews based on the therapeutic relationship is considered to increase the quality of care and satisfaction of patients with schizophrenia; therefore, it is recommended that this practice be used extensively in clinical practice.