Serebral palsili çocuklarda gövde kontrolünün üst ekstremite fonksiyonu ve yaşam kalitesi üzerine etkisinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı hemiparetik ve diparetik Serebral Palsi (SP)’li çocuklarda gövde kontrolünün üst ekstremite fonksiyonu ve yaşam kalitesi üzerine etkisini incelemektir.Çalışmaya 5 - 18 yaş arası SP tanısı almış, Kaba Motor Fonksiyon Sınıflandırma Sistemi (KMFSS)’ne göre I-II ve III seviyesinde olan 21 hemiparetik SP’li (erkek 17, kız: 4) (yaş ortalaması: 10,86 ± 4,54 yıl), 22 diparetik SP’li (erkek: 18, kız: 4) (yaş ortalaması: 11,82 ± 3,86 yıl) olan toplamda 43 çocuk dahil edildi. Çocukların sosyodemografik bilgileri alındı. Tüm olgular Gövde Kontrol Ölçüm Skalası (GKÖS), El Becerileri Sınıflandırma Sistemi (EBSS), 9-Delikli Peg Testi (9-DPT) ve Çocuklar İçin Yaşam Kalitesi Ölçeği (ÇİYKÖ) ile değerlendirildi.Hemiparetik ve diparetik SP’li çocukların GKÖS toplam puanları arasında anlamlı fark bulundu (p<0,05). Diparetik SP’li çocukların sağ taraf 9-DPT ile GKÖS toplam puanı ve fiziksel sağlık arasında negatif yönde orta derecede ilişki olduğu bulundu (r =-0,437, r =-0,455, p<0,05). Hemiparetik çocuklarda ise sağlam taraf 9-DPT ile GKÖS toplam puanı arasında negatif yönde orta derecede ilişki bulundu (r =-0,590, p<0,05). Hemiparetik SP‘li çocukların etkilenen tarafları ve sağlam tarafları ile diparetik SP’li çocukların aynı taraf 9-DPT skorlarında anlamlı fark bulundu (p<0,05). Gruplar arasında ÇİYKÖ parametreleri açısından anlamlı farklılık bulunamadı (p>0,05), GKÖS ile ÇİYKÖ arasında da ilişki tespit edilemedi. Çalışmamız sonucunda diparetik çocukların gövde kontrolünün hemiparetik çocuklara göre daha iyi olduğunu ve gövde kontrolünün üst ekstremite fonksiyonunu etkilediğini gösterdi. Gövde kontrol mekanizmasının dikkate alınması, değerlendirme ve tedavide gövde kontrolünün göz ardı edilmemesi üst ekstremite fonksiyonu problemlerinin de çözümü için önemli rol oynamaktadır.

The aim of this study is to examine the effect of trunk control on upper extremity function and quality of life in children with hemiparetic and diparetic Cerebral Palsy (CP).In the study, 43 children with CP between the ages of 5-18, and at the level of I-II and III according to Gross Motor Function Classification System (GMFCS), 21 hemiparetic CP (male: 17, female: 4) (mean age: 10.86 ± 4.54 years) and 22 diparetic CP (boys: 18, girls: 4) (mean age: 11.82 ± 3.86 years) were included. Sociodemographic information of the children was obtained. All subjects were evaluated with the Trunk Control Measurement Scale (TCMS), Manual Ability Classification System (MACS), 9-Hole Peg Test (9-HPT) and Pediatric Quality of Life Inventory (PedsQL). A significant difference was found between the TCMS total scores of children with hemiparetic and diparetic CP (p<0.05). It was found that there was a moderate negative correlation between right side 9-HPT, TCMS total score and physical health of children with diparetic CP (r =-0.437, r =-0.455, p<0.05). In hemiparetic children, a moderately negative correlation was found between the healthy side 9-HPT and the TCMS total score (r =-0.590, p<0.05). A significant difference was found in the 9-HPT scores of the affected and healthy sides of the children with hemiparetic CP and the ipsilateral 9-HPT scores of the children with diparetic CP (p<0.05). There was no significant difference between the groups in terms of PedsQL parameters (p>0.05), and no relationship was found between TCMS and PedsQL. As a result of our study, it was shown that trunk control of diparetic children is better than hemiparetic children and trunk control affects upper extremity function. Considering the trunk control mechanism and not ignoring trunk control in evaluation and treatment play an important role in solving upper extremity function problems.