İnferior miyokard infarktüslerinin standart 12 derivasyonlu EKG'ye ilaveten sırttan (retrokordiyal) kayıt edilen ünipolar 5 derivasyon yardımıyla incelenmesi

Abstract

Amaç: İnferior miyokard infarktüslerinin (İMİ) değerlendirilmesinde, standart 12 derivasyonlu EKG'ye ilaveten sırttan (retrokordiyal) çekilen ünipolar 5 derivasyon kayıtlarının nasıl bir patern değişikliğine uğradığını saptamak ve bu patern değişikliklerinin İMİ'lerine yeni bir yaklaşım getirip getirmediğini tespit etmek için bu çalışma planlandı. Yöntem: Bu çalışma 142 olgu üzerinde yapıldı. Önce bir ön çalışma ile, anamnez, fizik muayene ve standart 12 derivasyonlu EKG'leri normal olan 30 olgu incelenerek retrokordiyal 5 derivasyonun normal standart görüntüsü saptandı. Daha sonra standart 12 derivasyonlu EKG'lerinde İMİ olan 60 eski ve 52 akut hasta bu görüntüler kılavuzluğunda incelendi. Bulgular: Standart 12 derivasyonlu EKG'leri normal olan 30 olgunun retrokordiyal 5 derivasyonunun (VRE1-5) değerlendirmesinde; VRE1'de QS veya Qr, VRE2'de QR veya qR, VRE5'de daima qRs ve VRE3-4'de ise geçiş bölgesi paterni olduğu görüldü. Bu bilgiler kılavuzluğunda eski İMİ'lü 60 olgunun incelemesinde; 21 (%35) olgunun retrokordiyal derivasyonları normal idi, 5 (%8,3) olgunun retrokordiyal VRE1-VRE2'de, 11 (%18.3) olgunun VRE3-VRE4'de, 3 (%5) olgunun V5-V6 ve VRE5'de, 12 (%20) olgunun V5-V6 ve VRE1-VRE5'de, 8 (%13,3) olgunun VRE1-VRE4'de patolojik Q dalgası (veya Q dalgası regresyon bozukluğu) vardı. Standart 12 derivasyonlu EKG'lerinde akut İMİ saptanan 52 olgunun pre- ve retrokordiyal derivasyonlarındaki ST segmenti ise, 10 (%19.5) olguda normal idi. Dört (% 7.6) olguda V1-V2'de depresyon ve VRE1-VRE2'de elevasyon, 5 (% 9.6) olguda V3-V4'de depresyon ve VRE3-VRE4'de elevasyon, 8 (%15.3) olguda V2-V6'da ST segmentinde depresyon ve VRE1-VRE4'de elevasyon ve VRE5'de depresyon, 12 (% 23) olguda V1-V4'de depresyon ve VRE1-VRE4'de elevasyon, 13(%25) olguda V1-V4'de depresyon ve V5-V6'da elevasyon ve VRE1-VRE5'de elevasyon vardı. Sonuç: İnferior miyokard infarktüslü olguların pre- ve retrokordiyal kayıtlarından elde edilen EKG bulgularının aşağıdaki şekilde gruplandığı görüldü. 1- Pre- ve retrokordiyal ünipolar derivasyonlar normal. 2- V1 (sağ tutulum varsa bazen ST elevasyonu) - V2'de ST depresyonu, VRE1-VRE2'de ST elevasyonu veya Q dalgası barizleşmesi veya her ikisi. 3 - V3-V4'de ST depresyonu ve VRE3-VRE4'de ST elevasyonu veya Q dalgası veya her ikisi. 4- V1-V4'de ST depresyonu ve VRE1-VRE4'de ST elevasyonu veya Q dalgası veya her ikisi. 5 - V1-V4'de ST depresyonu ve V5-V6'da ST elevasyonu veya Q dalgası veya her ikisi ve VRE1-VRE5'de ST elevasyonu veya Q dalgası veya her ikisi. 6 - V1-V6'da ST depresyonu, VRE1-VRE4'de ST elevasyonu veya Q dalgası veya her ikisi, VRE5'de ST depresyonu. Standart 12 derivasyonlu EKG'ye ilaveten retrokordiyal 5 derivasyonun kolay bir şekilde kayıt edildiği ve yorumlandığı anlaşıldı. Standart 12 derivasyonlu EKG kayıtlarına ilaveten İMİ'lü olgularda kayıt edilen retrokordiyal 5 derivasyon EKG görüntülerinin homojen olmadıkları ve bu EKG değişiklerinin belirli derivasyonlarda kümelendikleri görüldü. Bu değişik kümelenmelerin daha ileri araştırmalarla anlamlandırılması bu grup infarktüslerin değerlendirilmesine yeni bir açılım getireceği kanaatına varıldı.