Rat mesanesinde akut idrar retansiyonu sonrası gelişen iskemi reperfüzyon hasarının biyokimyasal olarak değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı akut idrar retansiyonunda mesanede oluşan iskemi reperfüzyon hasarının reaktif oksijen metabolitleri (ROM) üzerine olan etkilerini görmek ve farklı antioksidan ajanlarla bu etkinin ne ölçüde önlenebileceğini belirlemektir. Çalışmada toplam 37 adet Wistar Albino cinsi erkek rat kullanılmıştır. Sham grubu 5 erkek rattan, retansiyon ve tedavi grupları ise 8’er erkek rattan olmak üzere toplam 5 grup oluşturulmuştur. Tedavi gruplarında allopürinol veya verapamil kullanılmıştır. Ratların penil üretrası klemplendikten sonra diürez forse edilip overdistansiyon sağlanmıştır. 30 dakika overdistansiyonda bekletildikten sonra rat mesanesi 3F kateter ile boşaltılmıştır. Reperfüze edilen mesane bu şekilde 30 dakika bekletilip ratlar sakrifiye edilmiştir. Mesane dokusu alınarak malondialdehid MDA) ve miyeloperoksidaz (MPO) ölçümü yapılmıştır. Retansiyon grubunda hem MDA hem de MPO düzeyleri sham grubuna göre anlamlı oranda artmıştır. Tedavi gruplarında MDA ve MPO düzeyleri retansiyon grubu ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak düşük bulunmuştur. MDA ve MPO değerleri açısından tedavi grupları hem kendi içinde hem de sham grubu ile karşılaştırıldığında istatistiksel bir farklılık gözlenmemiştir. Retansiyon grubunda yükselen MDA ve MPO değerleri, akut idrar retansiyonu sonrasında yapılan dekompresyon sonucu mesanede hasar oluştuğunu ve bu hasarda lökositlerin de rolünün olduğunu göstermiştir. Hem allopürinolün hem de verapamilin oluşan hasarı azaltmada etkili olduğu, ilaçların kombine kullanımının tekli ilaç tedavisine göre ek bir katkı sağlamadığı görülmüştür.