Denizli’de hemodiyaliz hastalarında ve kan donörlerinde hepatit G virus prevalansının araştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı, hemodiyaliz hastalan ile kan donörlerinde hepatit C virus (GBV-C/HGV) pre-valansının araştırılmasıdır. Şubat-Aralık 2006 tarihleri arasında Denizli'de gerçekleştirilen çalışmaya, hemodiyaliz uygulanan 100 hasta (yaş ortalaması: 56.8 ± 13.3 yıl; 46'sı kadın) ile gönüllü 100 kan donö-rü (yaş ortalaması: 31.3 ± 8.1 yıl; 8'i kadın) dahil edilmiş; GBV-C/HGV RNA varlığı ters transkriptaz PCR yöntemi ile GBV-C/HGV anti-E2 antikor varlığı ise ticari enzim immün yöntemi (Diagnostic Automation, INC®) ile araştırılmıştır. Hemodiyaliz hastalarının 14 (%14)'ünde ve kan donörlerinin 2 (%2)'sinde GBV-C/HGV RNA pozitif olarak saptanmış; gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p< 0.05). GBV-C/HGV anti-E2 antikor varlığı ise hemodiyaliz hastalarının 1 (%1)'inde ve kan donörlerinin 3 (%3)'ünde tespit edilmiştir. Antikor varlığı saptanan bir hastada aynı zamanda viral RNA pozitifliği de mevcuttur. Gruplar arasında antikor pozitiflik oranları açısından anlamlı bir fark bulunmamıştır. GBV-C/HGV prevalansı hemodiyaliz hastalarında %14, kan donörlerinde %5 olarak belirlenmiş ve bu oran hemodiyaliz hastalarında, kan donörlerine göre anlamlı olarak yüksek saptanmıştır (p< 0.05). GBV-C/HGV pozitif ve negatif hemodiyaliz hastaları arasında, hemodiyaliz süresi, serum alanin aminotrans-feraz (ALT) düzeyleri, yaş ve cinsiyet açısından anlamlı farklılık tespit edilmemiştir. Sonuç olarak; kan do-nörleri ile karşılaştırıldığında, parenteral bulaş açısından riskli bir grup olması nedeniyle, hemodiyaliz hastalarında GBV-C/HGV viremi oranı ve prevalansı anlamlı olarak yüksektir. Ancak hemodiyaliz ünitelerinde hijyen şartlarına uyumun artışı, gereksiz kan transfüzyonlarından kaçınılması, eritropoetin kullanımı artışı gibi yöntemlerle bölgemizde de GBV-C/HGV prevalansı ve GBV-C/HGV ile hepatit C virus birlikteliği düşmektedir.