Huzurevindeki yaşlılarda demans yaygınlığı, ilişkili risk etkenleri ve eşlik eden psikiyatrik tanılar

Abstract

Amaç: Huzurevinde yaşayanlarda demans yaygınlığı ve ilişkili risk etkenlerinin belirlenmesi ve demansa eşlik eden psikiyatrik tanıların saptanması amaçlanmıştır. Yöntem: Denizli Huzurevi'nde yaşayan 141 birey çalışma grubunu oluşturmuştur. Demans ve psikiyatrik tanılar DSM-IV ölçütlerine göre konmuştur. Bireylere Standardize Mini Mental Test, Hamilton Anksiyete Değerlendirme Ölçeği, Cornell Demansta Depresyon Ölçeği, Global Yıkım Ölçeği, Yaşlı Bireyler İçin Çok Boyutlu Gözlem Ölçeği uygulanmıştır. Bulgular: Örneklemin yüzde 66'sı erkek olan 141 kişinin yaş ortalaması 74.99±9.81 yıl, eğitim süresi ortalaması 1.79±3.03 yıl, huzurevinde kalış süresi ortalaması 43.68±44.94 ay olarak bulunmuştur. Yüzde 62.4 oranında saptanan demans tanıları, Alzheimer Hastalığı (67%, s=59), vasküler demans (25%, s=22) ve diğerleri (8%, s=7) olarak dağılmıştır. Demansı olan yaşlıların olmayanlara göre yaş ortalaması yüksek, eğitim süresi ortalaması düşük, kronik hastalık ve sürekli kullanılan ilaç sayısı daha fazla bulunmuştur (p<0.05). Lojistik regresyon analizinde, 76 yaşından büyük olmak, kırsal alanda yaşamak, eğitimsiz olmak ve diyabet hastası olmak demans ile ilişkili görülmüştür (p<0.05). Demanslı yaşlıların yüzde 61.4!üne (s=54) en az bir psikiyatrik bozukluğun eşlik ettiği ve depresif bozukluğun en yaygın konulan tanı olduğu (45.6%) belirlenmiştir. Sonuç: Bu çalışmada, huzurevinde yaşayan yaşlılarda demans tanısı ve demansa eşlik eden psikiyatrik bozuklukların yüksek oranda olduğu saptanmıştır.