Çocukluk çağı açık göz yaralanmalarının epidemiyolojik ve klinik özellikleri

Abstract

Amaç: Çocukluk çağı açık göz yaralanmalarının epidemiyolojik ve klinik özelliklerinin belirlenmesi. Ge­reç ve Yön­tem: 2007-2011 yılları arasında açık göz yaralanması nedeniyle kliniğimizde değerlendirilen çocuk hastaların dosyaları retrospektif olarak tarandı. Hastaların yaşı, cinsiyeti, travma zamanı, travmanın gerçekleştiği ortam, travma aracı, kesinin lokalizasyonu, izlem süresi, gelişen komplikasyonlar, geçirdiği ameliyat sayısı, ilk ve son görme keskinliği incelendi. Sonuçlar: Çalışmaya toplam 37 hasta dahil edildi. Yaş ortalaması 9,9±4,5 olan hastaların 12’si (%32,4) kız, 25’i (%67,6) erkekti. Yaş arttıkça erkek/kız oranının arttığı saptandı (p=0.018).Travmanın oluşması ile hastaneye başvuru arasında geçen ortalama zaman 15,9±29,4 saat idi. Hastaların 21’inde (%56,8) yaralanmanın oyun oynarken gerçekleştiği görüldü. En sık görülen travma yerinin sokak (%48,6) ve ev içi (%40,5) olduğu, kızların daha çok evde (%83,3), erkeklerin ise sokakta (%68) yaralandığı kaydedildi (p=0,001). En sık görülen travma aracının sivri uçlu odun ve metal (her ikisi için %29,7) olduğu saptandı. Kesi yerleşim yerinin, hastaların 22’inde (%59,5) korneal, 8’inde (%21,6) skleral olduğu izlendi. Hastaların 18’inde (%48,6) komplikasyon geliştiği, en sık saptanan komplikasyonun ise katarakt olduğu görüldü. Hastaların 16’sında (%43,2) tekrar ameliyat gerektiği saptandı. Hastaların %54’ ünde sonuç görme 0,5 ve üstündeydi. Sonuç görme ile başlangıç görme keskinliğinin korele olduğu izlendi (p=0,004, r=0,491). Tar­tışma: Çocukluk çağı açık göz yaralanmalarının önemli bir kısmı evde ve sokakta, sivri uçlu odun ve metallerle meydana gelmektedir. Çoğu önlenebilir nedenlerden kaynaklanan bu yaralanmaların yaklaşık dörtte biri düşük görme ile sonuçlanmaktadır..