Immanuel kant's philosophy of mathematics in terms of his theory of space and time

Abstract

Modern çağın başlangıcında, matematik doğa çalışması için büyük bir öneme sahip olmuştur. Galileo 'doğa kitabının bir çeşit matematiksel kodla yazıldığını,bizim ancak bu kodu kırabilmemiz durumunda, onun nihai sırlarını açığa çıkarabileceğimizi' iddia etmiştir. Ancak, doğal bilimlerin bilgisi bilgimizi genişleten, deneysel ve yanılabilir nitelikteyken, nasıl oluyor da kesin ve bilgimizi genişletmeyen zorunlu totolojik doğruları içeren matematik, doğal bilimlerin dili olabiliyor? Ya da, Hume'un iddia ettiği gibi farklı bir seçenek mi var: modern bilimler matematiğin zorunluluğuna sahip olmaktan çok, algılarımızdan türeyen deneysel bilgiye dayanırlar. Pek çok filozof rastlantısal algılar ve matematiksel zorunluluk arasındaki ilişki problemine yeterli cevaplar bulmaya çalıştılar, ancak zorluk Kant'm kendi orijinal tabiat ve insan bilgisinin sınırları felsefesinin oluşumuna kadar çözülmeden kaldı. Bu çalışmanın amacı Kant'ın aritmetik ve Euclid geometrisi örneklerini kullanarak bu problemin üstesinden nasıl geldiğini göstermektir: synthetic a priori (a priori, evrensel, zorunlu fakat aynı zamanda bilgimizi genişleten) yargılar vardır ve gerçekten matematiksel önermeler bu türdendir.