A critical theoretical evaluation on pro-poor tourism and poverty alleaviation

Abstract

Turizm hedefi, yoksul için net çıkar artırımını sağlamak olan 'Yoksul-Yanlı Turizm' (YYT) söylemi 1990'dan buyana ağırlıklı bir etkiye sahip olmuştur ve birçok ulus-aşırı ve yardım ajanslarının gündemine alınmaya başlanmıştır. Fakat turizm ve yoksulluğu azaltma arasındaki teorik bağ akademik görüşler arasında halen belirsizdir; bu da 1950'den başlayıp 2000'lere devam eden turizm ve yoksulluk bağlamındaki teorik tartışmalarda görülmektedir. İlk teorik çaba 1950'lerde turizmi özellikle üçüncü dünya ülkeleri için modernleşmenin lokomotifi olarak gören Modernleşme Teorisinden gelmektedir; bu teori turizmin ekonomik kalkınma üzerindeki kritik rolünü savunmaktadır. Fakat Neo-Marksist düşünürlerle birlikte, Bağımlılık Okulu ve Politik-Ekonomik Teori perspektiflerine dayanan akademik görüş, bir önceki görüşü, gelişmekte olan ülkeler turizmden istenen payı alamamaktadır varsayımı doğrultusunda değiştirmiştir. Yeni bir dönemeç, 1990'larda eko-turizm gibi sürdürülebilir kalkınma pratiklerini içeren Alternatif Perspektifin ortaya çıkışıyla yaşanmıştır. YYT'in orijin ve söylemlerinin kritik bir analizine ihtiyaç olduğundan hareketle bu çalışmadaki esas amaç turizm ve yoksulluk olguları arasındaki köprüyü teorik bağı araştırarak kurmaktır. Araştırılan teoriler ulus-aşırı örgütlerin YYT'e yönelik farklı yaklaşımlarını incelemekte de kullanılacaktır. Çalışmada zayıf ve güçlü yanları üzerinden YYT' in kritik bir değerlemesi yapılmaktadır.