El ve önkol yaralanmalarında yaralanma ciddiyeti ile işe geri dönüş, bozukluk, aktivite ve katılım arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

AMAÇ: Önkol ve el yaralanmaları işle ilişkili özrün temel nedenidir. Bu çalışmada, el ve önkol yaralanmaları sonrası hastaların yaralanma ciddiyetleri ile işe geri dönüş süresi, aktivite ve katılım düzeyleri arasındaki ilişki incelendi.GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya yaş ortalamaları 31±11.13 yıl (18-63 yıl) olan el ve önkol yaralanmalı toplam 130 hasta alındı. Modifiye El ve Önkol Yaralanması Ciddiyet Skorlaması (MEYCS) ile yaralanma ciddiyeti belirlendi. Yaralanmadan sonra sekizinci haftada Jebsen El Fonksiyon Testi (JEFT), Buck-Gramko skorlaması uygulandı. Bozukluk/semptom skorunun değerlendirilmesi için 12. haftada Kol, Omuz ve El Sorunları Anketi'nin Türkçe versiyonu (DASH-T) kullanıldı ve kavrama kuvveti ölçümü yapıldı. Hastaların işe geri dönüş süreleri kaydedildi.BULGULAR: Çalışmanın sonunda MEYCS ile hastaların eski işlerine geri dönüş süresi, kavrama kuvveti değerleri, DASH-T skorları ve Buck Gramko skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki olduğu gözlendi (p0.05). Hastalar Uluslararası Fonksiyonellik, Özür ve Sağlık Sınıflaması Sistemi'ne (UFÖSS) göre değerlendirildiğinde; vücut işlevleri bölümünde vücut yapı ve fonksiyonları (1.86±1.47), aktivite bölümünde yazı yazmada (2.06±1.50) en yüksek bozukluk düzeyine sahip oldukları bulundu.SONUÇ:Sonuç olarak yaralanma ciddiyet düzeyinin yüksekliği aktiviteye geri dönüşü, katılımı, işe geri dönüşü geciktirmiştir. DASH-T skorlarının işe geri dönüşe en fazla etki eden faktör olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca el, önkol yaralanmalı hastalarda, aktiviteye geri dönüş ve katılım ile işe geri dönüş zamanı arasında pozitif ilişki vardır