Epistemology of counterfactuals and experience

Abstract

Williamson, herhangi bir a priori metot gerektirmeyen bir masabaşı bilgisi epistemolojisi önerir. Ona göre felsefi bilgiye, kavramları ustaca uygulayabilen imgelem mekanizmasının çevrimdışı kullanımı kaynaklık eder. Deneyimin buradaki rolü, ne delil sağlamak ne de kavramların sırf idrak edilmesinden ibaret olup, karşıolgusal veya modal önermelerin bilgisine bakıldığı zaman bu açıkça görülebilir. Duyu deneyimleri, algının çevrimiçi bir şekilde işlediğini çevrimdışı değerlendirebilen imgelem yetimizin “bileylenmesini” ya da “biçimlendirilmesini” sağlar. Demek ki eldeki bir karşıolgusalın bilinmesinde, özne S başlangıçta onun ön bileşeni varsayar ve daha sonra bu varsayımını imgelem mekanizmasını çevrimdışı kullanmak suretiyle geliştirmeye koyulur. Eğer bu işlem S’nin bu karşıolgusalın art-bileşenini onun ön-bileşenine eklemesine fırsat tanırsa, o zaman S’nin bu karşıolgusal önermeyi bildiği söylenebilir. Fakat deneyimin buradaki işlevi onun yukarıda ifade edilen iki rolünden de tamamen farklı olduğu için, S’nin bilgisi ne a priori ne de a posterioridir. Ama eğer bu doğruysa, o zaman geleneksel a priori / a posteriori ayrımı epistemolojideki merkezi yerinden sökülüp atılmalıdır. Bu makalede, karşıolgusal önermelerin bilgisine deneyin delilsel olarak kaynaklık etmediği savının aslında doğru olmadığı gösterilmeye çalışılacaktır. Duyu deneyimlerinin bilgiye kaynaklık etmedeki rolünün sadece deneysel deliller sağlama işleviyle sınırlandırılması, kavramların ustaca uygulanması için deneyin sağladığı katkının delilsel olmadığı anlamına gelmez. Bu çalışmanın amacı bunu temellendirmektir.