Reel et imaginaire en tant qu'element de l'opposition et l'association dans Le Paysan de Paris D'aragon

Abstract

Birinci Dünya Savaşının hemen sonrasında bu savaşın yaralarının henüz taze olduğu 1926 yılında yayımlanmış olan Aragon un Paris Köylüsü (Le Paysan de Paris) adlı yapıtı André Bretonun Nadja adlı yapıtı ile birlikte Gerçeküstücülüğün tanıtlayıcı yapıtlarından biridir. Aragonun modern mitoloj i denilen yeni bir estetik arayışını da yansıtan Paris Köylüsü, okuyucuyu gerçek ve gerçekötesi, somut ve soyut, madde ve düşünce arasında gezindiren ve yazarın Paris sokaklarında, pasaj larında, parklarında, bahçelerine başıboş gezinmelerinin ürünü olan bir çeşit belge gibidir. Kendisini çevreleyen nesnelere ve dünyaya bakışı ve bunlarla ilgili algısı sıradan insandan çok farklı olan şair ve filozof bu yönüyle onları çok derinden kavrayarak ve sakladıkları yanlarıyla ilgili gizemleri çözerek sürrealite ye giden yolu açarlar. Bu süreçte şairin düşsel görüsü ile gerçeksi görüsü arasında kimi zaman karşıtlıklar kimi zamanda koşutluklar ortaya çıkar. İşte gerçeküstüyü açınlayan güç de, bu yanar döner evrende, düşlem prizmasından süzülen söz konusu karşıtlık ve koşutluğun elbirliği yapmasıyla ortaya çıkar. Bu çalışma Paris Köylüsünün gezintisi sırasında gerçekten gerçeküstüye geçişte düşsel görü ile gerçeksi görü arasındaki zıtlık ve koşutluğun üstlendiği işleve vurgu yapmaya çalışmaktadır.