Deneysel Staphylococcus aureus Yumuşak Doku Enfeksiyonlarında İbuprofenin Yara İyileşmesi Üzerindeki Etkisinin Araştırılması

Abstract

Yumuşak doku enfeksiyonları (YDE), normal deri fl orası ve deri bütünlüğünün bozulduğu durumlarda patojen bakterilerin kolonizasyonu sonucu ortaya çıkmaktadır. Bakteriyel YDEnın çoğundan streptokok ve stafi lokoklar sorumludur. İbuprofen gibi steroid olmayan antiinfl amatuvar ilaçlar, analjezik ve antipiretik etkileri nedeniyle YDEnda sıklıkla kullanılmaktadır. Ancak bazı çalışmalarda, bu ilaçların antiproliferatif etkileri nedeniyle yara iyileşmesinin erken döneminde epitelizasyon ve anjiyogenezi geciktirdiği bildirilmektedir. Bu çalışmada, immünosüpresif farelerde Staphylococcus aureus ile oluşturulan YDEnda, ibuprofenin yara iyileşmesi üzerindeki etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada toplam 120 adet dişi Balb/c faresi kullanılmış; dört deney ve iki kontrol grubu oluşturulmuştur. Deney grupları; B (Bakteri grubu, n= 23), Bİ (Bakteri + İbuprofen grubu, n= 23), BA (Bakteri + Ampisilin grubu, n= 23) ve BİA (Bakteri + İbuprofen + Ampisilin grubu, n= 21) olarak; kontrol grupları ise, S1B2 (sadece immün süpresyon yapılan grup, n= 15) ve S2B2 (Hiçbir işlem yapılmayan grup, n= 15) olarak belirlenmiştir. Farelerde immün süpresyon siklofosfamid uygulaması ile yapılmış; enfeksiyon ise metisiline duyarlı S.aureus ATCC 25923 bakteri süspansiyonunun (2 x 108 cfu/ml) sağ arka bacaktan subkütan yolla verilmesi ile oluşturulmuştur. İbuprofen farelere gastrik gavaj yoluyla (50 mg/kg/gün), ampisilin ise intramusküler yoldan (100 mg/kg/gün) uygulanmıştır. Hayvanlarda oluşan yara boyutları günlük olarak ölçülmüş ve birinci, üçüncü ve yedinci günlerde doku (epitel tabaka, bağ dokusu, sebase bezleri, ter bezleri) ve serum örnekleri alınmıştır. Alınan doku örnekleri hematoksilen-eozin (HE) boyama yöntemiyle histopatolojik olarak incelenmiş; serum örneklerinde IL-1, IL-6, TNF-? ve VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor) düzeyleri ELISA yöntemiyle belirlenmiş ve ayrıca doku sitokin reaksiyonları immünohistokimyasal olarak (immünoperoksidaz boyama ile) değerlendirilmiştir. Çalışmamızda, B ve Bİ gruplarının yara boyutlarında, ikinci günden çalışmanın sonuna kadar belirgin bir değişim görülmemiştir (p> 0.05). BA ve BİA gruplarında ise yara boyutları her gün kademeli olarak küçülmüş ve yüzeyel kalmıştır. TNF-? ve IL-1 ortalama serum düzeyleri tüm gruplarda düşük bulunmuştur. Serum IL-6 ortalama değeri, B grubunda ilk günde diğer gruplara göre daha yüksek saptanmış ve bu fark Bİ ve BA grupları ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p< 0.05). Ayrıca üçüncü gün tüm gruplarda düşük bulunan serum VEGF değerleri, yedinci gün belirgin olarak artmıştır. Doku örneklerinin histopatolojik ve immünohistokimyasal değerlendirme sonuçları da ELISA sonuçlarını desteklemiş ve serum sitokin paternleri ile benzer reaksiyon vermiştir. Sonuç olarak çalışmamızın verileri, S.aureusun neden olduğu deneysel yumuşak doku enfeksiyonlarında ibuprofenin yara iyileşmesi üzerine hiçbir olumsuz etkisinin bulunmadığını göstermektedir.