GASTRONOMİ EĞİTİMİNDE GEÇ Mİ KALINDI ACELE Mİ EDİLİYOR?

Abstract

Türkiye'de geleneksel olarak usta-çırak yöntemiyle verilen mutfak eğitimi, 1960'lı yıllarda yaygın ve orta öğretim, 1980'lerde önlisans ve 2000'li yılların başında lisans düzeyinde verilmeye başlanmıştır. Diğer mesleki eğitim türlerine kıyasla özellikle lisans düzeyinde okullaşma süreci oldukça geciken gastronomi programlarının sayısı hızla artmaktadır. Bu noktadan hareketle aşçılık ve gastronomi programlarının mutfak eğitimi temel unsurlarını hangi düzeyde sağladıklarının araştırılması çalışma amacını oluşturmuştur. Bu doğrultuda, aşçılık ve gastronomi programlarında uygulama derslerini veren 51 öğretim elemanından anket yöntemi kullanılarak toplanan araştırma verileri varyans testleri kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma bulguları doğrultusunda, aşçılık ve gastronomi programlarının "atölye-donanım" başta olmak üzere sırasıyla "malzeme" ve "öğretim elemanı" boyutlarında önemli yetersizlikleri olduğu anlaşılmıştır. Çalışmanın en dikkat çekici bulgusu ise özellikle lisans düzeyinde gastronomi eğitimine ilişkin okullaşmada geç kalınmış olmasıyla birlikte, mevcut programların atölye-donanım, "malzeme" ve "öğretim elemanı" yeterlilik durumları dikkate alındığında ise ilgili programların açılmasında acele ediliyor olmasıdır.