Üç yaş ve öncesi konuşma gecikmesi nedeniyle çocuk psikiyatrisi polikliniklerine başvuran çocukların tanı ve klinik özelliklerine ilişkin bir izlem çalışması

Abstract

Amaç: Çalışmamızın amacı 3 yaş ve öncesinde çocuk psikiyatrisi polikliniklerine konuşma gecikmesi şikayeti ile başvuran çocukların mevcut dil gelişimi ve konuşma durumlarını değerlendirmektir. Ayrıca çocukların bu süreçte aldıkları tanıların belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Çalışmada, 01.01.2018-30.06.2018 tarihleri arasında bir üniversite hastanesi çocuk psikiyatrisi polikliniklerine başvuran 0-3 yaş arası çocukların (n=179) bilgilerinin değerlendirildiği önceki bir retrospektif dosya tarama çalışmasına ait veriler kullanılmıştır. Bu çocuklar arasından konuşma gecikmesi şikayeti olan 79 (%44,1) çocuğun ebeveynlerine ait telefon numaraları sistem kayıtlarından araştırılmıştır. Ulaşılabilen 59 çocuğun ebeveyni ile çocukların dil gelişimi, konuşma ve sosyal etkileşimlerine yönelik 2 yıl sonraki mevcut durumları, süreç içerisinde aldıkları tanılar ve eğitsel müdahaleler hakkında bilgi edinilmesi amacıyla yarıyapılandırılmış telefon görüşmeleri yapılmıştır. Çalışma bulguları tanımlayıcı istatistik ile sunulmuştur. Bulgular: Elli dokuz çocuktan 11’inde (%18,6) otizm spektrum bozukluğu, 12’sinde (%20,3) genel gelişimsel gecikme ve 11’inde (%18,6) iletişim bozukluğu tanısı (dil bozukluğu n=6, %10,2; konuşma sesi bozukluğu n=5, %8,5) saptanmıştır. 25 (%42,4) çocuğun herhangi bir tanı almadığı ve dil gelişimlerinin ortalama gelişim düzeyini yakaladığı anlaşılmıştır. 25 (%42,4) çocuğa süreç içerisinde eğitsel destek alma amacıyla sağlık kurulu raporu çıkarılmıştır. 30 (%57,6) çocuk özel eğitim almaktadır. Sonuç: Çalışmamızın sonuçları, okul öncesi yaş döneminde konuşma gecikmesi şikayeti ile çocuk psikiyatrisi polikliniklerine başvuran çocuklara ek bir tanının çoğunlukla eşlik ettiğini göstermiştir. Bu nedenle konuşma gecikmesi olan çocuklar, ihmal edilmeden yakından izlenmelidir.