Kadın voleybolcularda seti sete bölme yöntemi ile yapılan pliometrik antrenmanların biyomekanik parametreler üzerine etkisi

Abstract

Çalışmanın amacı seti sete bölme yöntemi uygulanarak yapılan pliometrik antrenmanların biyomekanik parametreler üzerine etkisinin incelenmesidir. Çalışmaya 2. lig kadınlar kategorisinde yer alan voleybol oynayan 12 kadın sporcu (Yaş: 16,17 ? 0,37 yıl; Boy uzunluğu: 171,37? 5,71 cm; Vücut ağırlığı: 58,90 ? 4,87 kg) gönüllü olarak katılmıştır. Sporcular laboratuvara gelerek öncelikle antropometrik ölçümleri belirlenmiştir. Hazırlıkların tamamlanmasının ardından, hareket analizi sistemi ile senkronize ölçüm yapılarak kuvvet platformu üzerinde aktif sıçrama yaptırılmıştır. Her bir katılımcı iki sıçrama performansı sergiledi ve performanslar hesaplamalar için kayıt altına alınmıştır. Sporcular antrenmana başlamadan önce sıçrama yüksekliklerine göre kontrol ve denek grubu olarak ayrılmıştır. Kontrol grubu araştırma boyunca rutin voleybol antrenmanlarına devam etmiştir. Antrenman grubuna ise rutin antrenmanlarına ek olarak 6 hafta süresince ve haftada 2 gün pliometrik antrenman yaptırılmıştır. 6 haftalık antrenmanların sonunda tüm sporcular tekrar laboratuvara gelerek son test ölçümleri yapılmıştır. Sıçrama sırasında sporculardan kinematik ve kinetik verileri toplanmıştır. Yapılan istatistik analiz sonucunda ön test, son test antrenman ve kontrol grupları arasında diz açısı çöküş, çöküş zamanı ve toplam zaman değerleri arasında anlamlı fark bulunmuştur. Ancak sıçrama yükseklikleri, geçiş süreleri, diz açısı çıkış, diz açısı Fmaksimum, ayak bileği açısı çöküş, ayak bileği açısı çıkış, ayak bileği açısı Fmaksimum, F çöküş, F çıkış, Fmaksimum, çıkış zamanı değerleri arasında anlamlı fark bulunmamıştır. Sonuç olarak incelenen parametreler açısından antrenman ve kontrol grubu arasında anlamlı farklılık bulunmamasına rağmen ortalama değerlerine göre antrenman gurubu gelişim göstermiştir. Buna göre bu araştırmada kullanılan seti sete bölme yönteminin pliometrik antrenmanlarda kullanılabilir bir yöntem olduğu düşünülmektedir.

The purpose of this study was to examine the effect of plyometric training by applying cluster setting method on biomechanical parameters. 12 female athletes who played volleyball in the 2nd league women category (age: 16.17 ? 0.37 years; height: 171.37? 5.71 cm; body weight: 58.90 ? 4.87 kg) participated voluntarily. First, anthropometric measurements of volleyball players were taken in the laboratory. Then, countermovement jump was made on the force platform working in sync with the motion analysis system. Each participant performed two jumps and the performances were recorded for calculations. Before starting the training, the athletes were divided into control and experimental groups according to their jump heights. The control group continued their routine volleyball training throughout the study. In addition to their routine training, the training group was performed plyometric training for 6 weeks and 2 days a week. Then, in addition to volleyball training, plyometric training was given to the subject group 2 days a week for 6 weeks. At the end of the 6-week training, all the athletes came back to the laboratory and the final test measurements were made. Kinematic and kinetic data were collected from the athletes during the jump. As a result of the statistical analysis, a significant difference was found between the descent knee angle, descent time and total time values between the training and control group post-test values. However, there was no significant difference between jump heights, transition times, ascent knee angle, Fmaximum knee angle, descent ankle angle, ascent ankle angle, Fmaximum ankle angle, F descent, F ascent, Fmaximum, ascent time values. As a result, although there was no significant difference between the training and control groups in terms of the investigated parameters, the training group showed improvement according to the average values. Accordingly, the cluster set thought to be a method that can be used in plyometric training.