Diz osteoartritli kadın hastalarda mulligan mobilizasyon tekniği ve core stabilizasyon egzersizlerinin etkinliğinin incelenmesi: Randomize kontrollü tek kör çalışma

Abstract

Çalışmamız, diz osteoartrit (OA) tanılı kadın hastalara uygulanan Mulligan mobilizasyon tekniği ve “core” stabilizasyon egzersizlerinin etkinliğini incelemek amacıyla yapılmıştır.Bilateral diz OA (Grade II-III) tanısı konmuş olan 42 kadın hasta çalışmaya katılmıştır. Katılımcılar konvansiyonel fizyoterapi grubu (ortalama yaş: 57,79±7,43 yıl), Mulligan Mobilizasyon grubu (ortalama yaş: 56,14±6,95 yıl) ve “core” stabilizasyon grubu (ortalama yaş: 54,36±6,56 yıl) olmak üzere randomizasyonla üç gruba ayrılmıştır. Katılımcılar haftada 3 seans, 4 hafta boyunca tedavi almışlardır. Katılımcıların ağrı şiddeti görsel analog skala, basınç ağrı eşiği algometre, eklem hareket açıklığı gonyometre, kas kuvveti handheld dinamometre ile değerlendirilmiştir. Statik denge değerlendirmesinde “Tek ayak üzerinde durma testi”, dinamik denge değerlendirmesinde ise “Zamanlı kalk yürü testi” kullanılmıştır. Katılımcıların aerobik kapasitelerini değerlendirmek amacıyla “6 dakika yürüme testi” gerçekleştirilmiştir. Fonksiyonel düzey değerlendirmesi için “30 sn otur-kalk testi” ve “Batı Ontario ve McMaster Üniversiteleri Osteoartrit İndeksi” kullanılmıştır. Katılımcıların yaşam kalitesi ise “Nottingham Sağlık Profili” ile değerlendirilmiştir. Değerlendirmeler, çalışmanın başlangıcından önce ve tedavi sonrasında kör bir değerlendirici tarafından gerçekleştirilmiştir.Tedavi sonrasında, tüm gruplarda değerlendirilen parametrelerde anlamlı gelişme elde edilmiştir (p<0,05). Mulligan mobilizasyon tekniği ve “core” stabilizasyon egzersizleri karşılaştırıldığında, istirahat ağrı şiddetini azaltmada “core” stabilizasyon egzersizlerinin daha etkin olduğu bulunmuştur (p<0,05). Bu iki grup eklem hareket açıklığı değerleri açısından incelendiğinde ise diz fleksiyon açısının artırılmasında Mulligan mobilizasyon tekniğinin daha başarılı olduğu görülmüştür (p<0,05). Basınç ağrı eşiği, denge, fonksiyonel düzey, aerobik kapasite ve yaşam kalitesi değerlendirmelerinde Mulligan mobilizasyon grubu ve “core” stabilizasyon grubunun birbirlerine üstünlüğü bulunmamıştır (p>0,05). Diz OA tedavisinde konvansiyonel fizyoterapi, Mulligan mobilizasyon tekniği ve “core” stabilizasyon egzersizleri kullanılabilecek etkili yöntemlerdir. İstirahat ağrı şiddetini azaltmada “core” stabilizasyon egzersizleri, diz fleksiyon açısını artırmada Mulligan mobilizasyon teknikleri daha etkili bulunmuştur. Hastalardaki semptomlara göre uygun tedavi tekniklerini rehabilitasyon programına eklemenin faydalı olacağını düşünmekteyiz.

Our study was conducted to examine the effectiveness of Mulligan mobilization technique and core stabilization exercises applied to female patients with knee osteoarthritis (OA).Forty-two female patients diagnosed with bilateral knee OA (Grade II-III) participated in the study. Participants were randomly divided into three groups as conventional physiotherapy group (mean age: 57.79±7.43 years), Mulligan Mobilization group (mean age: 56.14±6.95 years) and core stabilization group (mean age: 54.36±6.56 years). Participants received treatment 3 sessions per week for 4 weeks. Pain intensity, pressure pain threshold, joint range of motion, and muscle strength of the participants were evaluated with visual analog scale, algometer, goniometer, and handheld dynamometer, respectively. “One-leg standing test” was used in the evaluation of static balance, and “Timed up and go test” was used in the evaluation of dynamic balance. The “6-minute walk test” was performed to evaluate the aerobic endurance of the participants. "30-second sit-to-stand test" and "Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index" were used for functional level assessment. The quality of life of the participants was evaluated with the “Nottingham Health Profile”. Evaluations were performed by a blinded evaluator before study initiation and after treatment.After treatment, significant improvements were obtained in the parameters evaluated in all groups (p<0.05). When Mulligan mobilization technique and core stabilization exercises were compared, it was found that core stabilization exercises were more effective in decreasing rest pain intensity (p<0.05). When these two groups were examined in terms of range of motion, it was seen that Mulligan mobilization technique was more successful in increasing the knee flexion angle (p<0.05). No superiority was found between Mulligan mobilization group and core stabilization group in pressure pain threshold, balance, functional level, aerobic endurance and quality of life evaluations (p>0.05).Conventional physiotherapy, Mulligan mobilization technique, and core stabilization exercises are effective methods that can be used in the treatment of knee OA. Core stabilization exercises were found to be more effective in reducing resting pain intensity and Mulligan mobilization techniques were found to be more effective in increasing the knee flexion angle. We think that it would be beneficial to add appropriate treatment techniques to the rehabilitation program according to the symptoms of the patients.