Hızlı iyileşme protokolü ile total diz artroplastisi uygulanan hastalarda erken dönem tüm vücut vibrasyonu ve progresif dirençli egzersizlerin etkinliğinin karşılaştırılması: Randomize karşılaştırmalı çalışma

Abstract

Çalışmanın amacı hızlı iyileşme protokolü (HİP) ile total diz artroplastisi (TDA) uygulanan hastalarda erken dönem ilerleyici tüm vücut vibrasyonu (TVV) ve progresif dirençli egzersiz (PDE)’lerin ağrı, fonksiyon, denge ve yaşam kalitesine etkilerini karşılaştırmaktır. Toplam 34 hasta HİP ile uygulanan TDA sonrası erken dönemde TVV (n=17) ve PDE (n=17) gruplarına ayrıldı. Katılımcılara haftada 2 seans ve toplam 6 hafta süreyle denetimli egzersiz programı uygulandı. Ek olarak her iki gruba denge eğitimi verildi. Eğitim öncesi ve sonrasında ağrı (Görsel Analog Skalası, GAS), fonksiyonel durum (Western Ontario Mcmaster Üniversitesi Osteoartrit İndeksi), diz eklem hareket açıklığı (gonyometre), kuadriseps kas kuvveti (handheld dinamometre), fiziksel performans (40 metre yürüme, zamanlı kalk-yürü, 30 saniye sandalye otur-kalk ve merdiven çıkma testleri), denge (KorebalanceTM denge sistemi) ve yaşam kalitesi (Kısa Form-36) ölçümleri yapıldı.Eğitim sonrasında her iki grupta ağrı, EHA, fonksiyonel durum, kas kuvveti, fiziksel performans, denge ve yaşam kalitesi açısından iyileşme saptandı (p<0,05). Gruplar karşılaştırıldığında, eğitim sonrasında TVV grubunun GAS gece ağrısı PDE grubuna göre daha düşüktü (p<0,05). 40 metre yürüme testi, merdiven çıkma testleri ve sağlam ekstremite kuadriseps kas kuvveti açısından PDE grubu daha iyiydi (p<0,05). Eğitim öncesi ve sonrası KF-36 fiziksel fonksiyon ve sosyal fonksiyon alt başlıklarında PDE grubu daha iyiydi (p<0,05). Grupların fark değerleri (?) karşılaştırıldığında yalnızca etkilenmeyen taraf kas kuvvetinde PDE grubu lehine fark saptandı (p<0.05).Bulgularımız HİP ile TDA geçiren hastalarda cerrahi sonrası erken dönemde denge eğitimiyle birlikte uygulanan TVV ve PDE yöntemlerinin ağrı, diz fonksiyonu, kuadriseps kas kuvveti, fiziksel performans, denge ve yaşam kalitesini olumlu yönde etkilediğini gösterdi. Ancak TVV ve PDE yaklaşımlarının kuadriseps kas kuvveti haricinde birbirine üstünlüğü yoktu.

The aim of the study was to compare the effects of early progressive whole-body vibration (WBV) and progressive resistance exercises (PRE) on pain, function, balance and quality of life (QoL) in patients who underwent fast-track total knee arthroplasty (TKA). A total of 34 patients were divided into WBV (n=17) and PRE (n=17) groups in the early after fast-track TKA. Participants received 2 sessions per week and a total of 6-week supervised exercise training. In addition, balance training was given to both groups. Before and after training, pain (Visual Analogue Scale, VAS), functional status (Western Ontario Mcmaster University Osteoarthritis Index), knee range of motion (goniometer), quadriceps muscle strength (handheld dynamometer), physical performance (40-meter walking, timed-up and go, 30-second sit-to-stand and stair-climbing tests), balance (KorebalanceTM balance system) and QoL (Short Form-36) measurements were made.After the training, both groups improved in terms of pain, ROM, functional status, muscle strength, physical performance, balance and QoL (p<0.05). When the groups were compared, post-training VAS night pain in the WBV group was lower than in the PRE group (p<0.05). The PRE group was better in terms of the 40-meter walking test, stair climbing tests, and unaffected extremity quadriceps muscle strength (p<0.05). The PRE group was better in SF-36 physical function and social function subheadings pre-and post-training (p<0.05). When the change scores (?) of the groups were compared, a difference was found in favor of the PRE group only in muscle strength of the unaffected side (p<0.05).Our findings showed that WBV and PRE methods applied together with balance training in the early postoperative period in patients who underwent fast-track TKA positively affected pain, knee function, quadriceps muscle strength, physical performance, balance and QoL. However, WBV and PRE approaches were not superior to each other except for quadriceps muscle strength.