Modiano'nun Bir Gençlik, Babam ve Ben ve Yıkıntı Çiçekleri eserlerindeki dilbilimsel çokseslilikte olumsuzluk üzerine bir inceleme

Abstract

Çok seslilik kavramı, son yirmi yılda dilbilimsel araştırmaların çoğunun odak noktası haline gelmiştir. Bu kavram müzikal bir benzetmedir; Tek bir ifadede birkaç farklı sesin uyumlu bir şekilde bir arada bulunmasını temsil eder. Bu terim, 20. yüzyılın en etkili edebiyat eleştirmenlerinden biri olan ve söyleşimcilik kuramını öne süren ve bir sanat eserinin kendi kendine yeterli bir bütün olmadığını savunan Rus kuramcı Mikhail Mihailoviç Bakhtin'in çalışmalarından türetilmiştir. Özellikle Dostoyevski'nin romanlarını çokseslilik açısından çok zengin olarak nitelendiren Bakhtin bu romanlarda yazarınkinden farklı olarak çok yönlü bakış açısını yansıtan birçok farklı sesin olduğunu öne sürer. Bu seslerin her biri romanda kendi bakış açısını ve düşüncesini aktarır. Böylece metin, farklı bakış açılarının kesişme noktası haline gelir. Buradan hareketle dilbilimsel çokseslilik, sözcelerin tek bir konuşmacının sesini içermediğini ve tek bir sözceden yola çıkarak birden fazla konuşmacıya ulaşılabileceğini ortaya koyar. Bu çalışmadaki amacımız, çokseslilik kuramının çıkış noktası olarak kabul edilen Rus kuramcı Mikhail Bakhtin'in yaklaşımını ve bu kuramın dilbilimi nasıl etkilediğini tartıştıktan sonra derlem olarak seçtiğimiz Modiano'nun üç farklı eserinden olumsuzluk içeren tüm sözceleri alıp Oswald Ducrot ve Henning Nølke'nin çokseslilik kuram ve yaklaşımlarına göre incelemek ve daha sonra bunları polemik, betimleyici ve üstdilbilimsel olarak sınıflandırmaktır. Bu, anlamın bağlama dayalı olarak ortaya çıktığı pragmatik-semantik bir çalışmadır.

The concept of polyphony has become the focus of most linguistic research over the past two decades. This concept is a musical analogy; it represents the harmonious coexistence of several different sounds in a single utterance. The term is derived from the work of Mikhail Mikhailovich Bakhtin, one of the most influential literary critics of the 20th century, who proposed the theory of dialogism and argued that a work of art is not a self-sufficient whole. Bakhtin, who describes Dostoevsky's novels as very rich in terms of polyphony, argues that there are many different voices in these novels that reflect the multi-dimensional perspective of the author, different from that of the author. Each of these voices conveys their own point of view and ideology in the novel. Thus, the text becomes the intersection point of different points of view. Starting from this, linguistic polyphony reveals that utterances do not contain the voice of a single speaker and that more than one speaker can be reached based on a single utterance. After discussing the approach of the Russian theorist Mikhail Bakhtin, who is accepted as the starting point of the polyphony theory, and how this theory affects linguistics, our aim in this study is to take all negative utterances from three different works of Modiano, which we have chosen as a corpus, and examine them according to the polyphony theory and approaches of Oswald Ducrot and Henning Nølke, and then classify them as polemical, descriptive and metalinguistic. It is a pragmatic-semantic study in which meaning emerges based on context.