MÖ I. bin yılda Doğu Akdeniz’in siyasi durumu

Abstract

Etnik ve kültürel kimlikler bütünü olan Doğu Akdeniz bölgesi, tarihi boyunca ekonomik ve siyasi hedeflerin odak noktası olmuştur. Daha sonraları Levant olarak da adlandırılan bu bölge hem deniz hem de kara hinterlandında ticaret yollarına hâkim noktada stratejik bir önem sahiptir. Bu bağlamda bölgeye göç ile gelen ya da istila eden kavimlerin yaşam mücadelelerinin yanı sıra bölge büyük medeniyetlerin güç ve üstünlük yarışı yaptıkları rekabet ortamına dönüşmüştür. Doğu Akdeniz kıyı şeridinde hiçbir zaman büyük bir devlet kurulamamıştır. Tunç Çağı’nda Ugarit, Ebla gibi kurulan küçük şehir devletlerini, MÖ I. binyılda Fenike kent devletleri, İsrail ve Yahuda krallıkları takip etmiştir. MÖ I. binyılın ikinci yarısından sonra ise Suriye-Filistin ve Kenan Bölgeleri sırasıyla; Pers İmparatorluğu, Büyük İskender’in fethi ile Hellen kültürleri ve en sonunda Roma İmparatorluğu hâkimiyeti altına girmişlerdir.

The Eastern Mediterranean region, which is a set of ethnic and cultural identities, has been the focus economic and political goals throughout its history. This region, which was later called the Levant, has a strategic importance at the point of dominating trade routes in both sea and land hinterland. In this context, in addition to the struggles of the tribes that migrated or invaded the region, the region has turned into a competitive environment in which great civilizations compete for power and supremacy. A great state has never been established on the eastern Mediterranean coastline. Small city-states such as Ugarit and Ebla established in the Bronze Age were followed by the Phoenician city-states, Israel and Judah kingdoms in the 1st Millennium BC. After the second half of the 1st Millennium BC, Syria-Palestine and Canaan Regions respectively; Persian Empire, the Hellenic cultures with the conquest of the Alexander the Great and eventually the Roman Empire came under the rule.