İNŞAAT SEKTÖRÜNDE TABAKALI İŞGÜCÜ PİYASASININİNCELENMESİ: DENİZLİ İLİ ÖRNEĞİ

Abstract

Bu çalışmanın amacı, tabakalı işgücü piyasası kuramının ortaya attığı; “iyi iş” – “kötü iş” ayrımını inşaat sektörü özelinde değerlendirip, kuramın geçerliliğini Türkiye örneği ile ortaya koymaktır. Çalışmada nitel ve nicel araştırma yöntemleri bir arada kullanılmıştır. Nitel araştırma kapsamında Denizli ilinde, inşaat sektöründe faaliyet gösteren, iki ayrı inşaat firmasında çalışan 16 kişi ile derinlemesine mülakat yapılmıştır. Nicel araştırma kapsamında ise; Türkiye İstatistik Kurumu 2016 yılı Hane Halkı İşgücü Anketi Mikro Veri Setinden yararlanılmıştır. Araştırmanın nicel bulgularına göre; Türkiye’de inşaat sektöründe çalışanların %95,9’u kötü işte çalışmaktadır. Araştırmanın nitel bulgularına göre ise iyi iş; yüksek ücretli, fiziki güç gerektirmeyen, sosyal etkinliklerin, çalışanına değer veren işverenlerin, sorumluluğun ve saygınlığın olduğu, kişinin kendisini geliştirebildiği, sosyal ihtiyaçlarının karşılanabildiği ve işyerinde aidiyet hissinin yaratılabildiği iştir. Kötü iş ise; düşük ücretli, fiziki güç gerektiren, kayıt dışı çalışmanın, mobbingin ve fazla mesainin söz konusu olduğu, çalışma koşullarının ve çalışanların görev tanımlarının belirgin olmadığı, çalışanların sorunlarını ifade edemediği ve meslek hastalığı riski ile karşılaşabildiği iştir.