Dijital indirekt bonding tekniğinin mikrosızıntı ve bağlanma dayanımı açısından etkinliğinin in vitro olarak değerlendirilmesi

Abstract

Çalışmamızın amacı dijital indirekt bonding tekniğinin geleneksel olarak kullanılan bonding yöntemleri ile mikrosızıntı ve bağlanma dayanımı açısından etkinliğini in vitro olarak karşılaştırmaktır. Çalışmamızda kullanılacak dişler farklı bonding yöntemleri ile braketlenmesi için üç gruba ayrılmış ve her gruptaki dişler mikrosızıntı ve bağlanma dayanımı değerlendirilmesi için 2 alt gruba bölünmüştür (n=14). Bonding işlemi tamamlanan dişler termal siklus işlemine tabi tutulmuştur. Mikrosızıntı değerlendirilmesi boya çıkarma yöntemi kullanılarak yapılmıştır. Spektrofotometre cihazı kullanılarak numunelerin absorbans değerleri ölçülmüştür. Bağlanma dayanımı örneklerine sıyırma testi (SBS) uygulanmış ve diş yüzeyinde kalan artık adeziv miktarı değerlendirilerek AAE skorlaması yapılmıştır. Elde edilen veriler istatistiksel olarak analiz edilmiştir. Mikrosızıntı sonuçları açısından grupları karşılaştırdığımızda, dijital indirekt bonding grubunun mikrosızıntı miktarı indirekt bonding grubundan anlamlı derecede düşük bulunurken (p<0.05), diğer gruplar arasındaki farklılıkların istatistiksel olarak anlamlı olmadığı görülmüştür. Bağlanma dayanımı sonuçları incelendiğinde, dijital indirekt bonding grubunun değerleri direkt bonding grubundan anlamlı derecede düşük bulunmuştur (p<0.05). Tüm gruplardaki bağlanma dayanımı değerlerinin klinik açıdan kabul edilebilir olduğu görülmüştür. Artık adeziv endeks bulguları karşılaştırıldığında dijital indirekt bonding grubu skorlarının diğer gruplardan anlamlı derecede yüksek olduğu ve bu grupta kopmaların genelde braket-adeziv ara yüzeyinde ve adeziv içerisinde gerçekleştiği görülmüştür (p<0.05). In vitro olarak yapılan bu çalışmada dijital indirekt bonding tekniği ile yapıştırılan braketlerin mikrosızıntı değerleri diğer bonding yöntemlerinden düşük bulunmuştur. Bağlanma dayanımı değerleri klinik kullanım için yeterli olduğundan dijital indirekt bonding tekniğinin klinik uygulamada diğer bonding tekniklerine alternatif olabileceği düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler: bağlanma dayanımı, dijital indirekt bonding, mikrosızıntı

The purpose of this study was to compare the efficacy of digital indirect bonding technique with conventional bonding methods in terms of microleakage and bond strength. The teeth used in this study were divided into three groups for different bonding methods, and then were divided into 2 subgroups to evaluate microleakage and bond strength (n = 14). After the bonding process, teeth subjected to thermal cycling. Microleakage assessment was performed by dye extraction method. The absorbance values of the samples were measured by using the spectrophotometer. SBS test was applied to the bonding strength samples and adhesive remnant index scoring was performed. Data were analyzed statistically. When the microleakage results were examined, the amount of microleakage of the dijital indirect bonding group was significantly lower than that of the indirect bonding group (p<0.05) and the differences between the other groups were not statistically significant. When the bond strength results were examined, the values of the digital indirect bonding group were significantly lower than the direct bonding group (p<0.05). The SBS values in all groups were found to be clinically acceptable. When the ARI findings were compared, it was found that the digital indirect bonding group values were significantly higher than the other groups and the bond failure in this group were generally at the bracket-adhesive interface and in the adhesive (p <0.05). In this in vitro study, the microleakage values of the brackets bonded with the digital indirect bonding technique were found to be lower than the other bonding methods. As the bond strength values are sufficient for clinical use, it is thought that digital indirect bonding technique may be an alternative to other bonding techniques in clinical practice. Keywords: bond strength, digital indirect bonding, microleakage