Kadınların sendikalaşmaya bakış açısı: Denizli ili örneği

Abstract

Bu çalışmada, Denizli tekstil sektöründe çalışan kadınlar ile sendikalar arasındaki ilişki, kadınların sendikalardan beklentileri ve kadınların sendikalaşmasının önündeki engeller incelenmiştir. Son yıllarda dünyada ve Türkiye'de kadın istihdamı artmaktadır. Ancak, kadınlar işgücü piyasasına dahil olurken bir çok engelle karşılaştıkları gibi, çalışma yaşamında da ayrımcılıkla, iş ve aile yaşamını uzlaştırma sorunlarıyla karşılaşmaktadır. Kadınların çalışma yaşamında yaşadıkları söz konusu sorunlar karşısında endüstri ilişkileri sisteminin sac ayaklarından biri olan işçi sendikalarının rolü ve kadın işçilerin sendikalaşmaya bakış açısı bu çalışmanın temel sorun alanını oluşturmaktadır. Çalışmanın gerçekleştirildiği Denizli ili, Türkiye'de kadınların işgücüne katılım oranının en yüksek olduğu ildir. Şüphesiz tarımsal istihdamın yanı sıra, Denizli ekonomisinin belkemiğini oluşturan tekstil sektöründe kadın istihdam oranının yüksekliği bunda etkilidir. Buna karşın, Denizli'de tekstil sektöründe çalışan işçilerin hiç biri sendikalı değildir. Kadınların çalışma yaşamında uzun çalışma saatleri, düşük ücretler, kayıt dışı istihdam, çocuk bakım sorunları gibi çok sayıda sorunlara boğuşmalarına rağmen niye örgütlenme yoluna gitmedikleri sorusuna bu çalışma kapsamında yanıt aranmaktadır. Bu soruya Denizli örneğinde verilen yanıtlar, Türkiye'de genel olarak düşük olan kadın sendikalaşma oranının ardındaki gerçekleri de gözler önüne serecektir Anahtar Kelimeler: Kadın, Sendika, Denizli, Tekstil

This study is analysing the relationship between trade unions and female workers in textile sector in Denizli, focusing on the expectations of women from unions, and barriers to unionisation of women. In recent years, the employment rate of women increases both in Turkey and in the World. However, women are still hindered while entering labour market and encounter problems in working life such as discrimination, low wages, informal employment, precarious working conditions, imbalance between family and work life and glass ceiling syndrome. Denizli, has the highest ratio of the female labour force participation. Undoubtedly, in addition to agriculture sector, textile industry which is a female dominated sector, is very effective on this. On the other hand, none of the employees in the textile sector are union member. This research aims at responding the question, why women do not choose the way of organising against the problems given above. Keywords: Women, Trade Union, Denizli, Textile