Tendon yaralanmalı hastalarda aktivite temelli müdahalenin aktivite, katılım düzeyi ve kinezyofobi üzerindeki etkisinin incelenmesi

Abstract

Çalışmamızın amacı, tendon yaralanmalarının rehabilitasyonunda Kişi Çevre Aktivite modelini kullanarak kişi, çevre ve aktivitenin değerlendirilmesiyle yapılan aktivite temelli müdahalenin hastaların aktivite, katılım düzeyleri ve kinezyofobileri üzerindeki etkisinin incelenmesidir. Fleksör tendon yaralanması nedeniyle onarım yapılan 20 kadın hasta basit randomizasyon ile 2 gruba ayrıldı. Grup 1'e haftada 2 gün Modifiye Duran protokolüne ek olarak 7-12. haftalar arasında aktivite temelli müdahale (ATM) uygulandı. Grup 2 ise Modifiye Duran protokolü ile takip edildi. Hastalarda 7. haftada eklem hareket açıklığı (EHA), Kanada Aktivite Performans Ölçümü (KAPÖ) ile katılım ve Tampa Kinezyofobi Ölçeği (TKÖ) ile kinezyofobi değerlendirildi. 7-12. haftalar arasında hastaların ellerini günlük yaşam aktivitelerinde (GYA) kullanma süreleri kaydedildi. 12. ve takip değerlendirmesi olan 24. haftalarda ise EHA, kavrama kuvveti, TKÖ, KAPÖ, Michigan El Sonuç Anketi (MESA) ve Jebsen Taylor El Fonksiyon Testi (JTEFT) uygulandı. 7. haftada hastaların %60'ında yüksek kinezyofobi varlığı saptandı. Tedavi sonrasında her iki grubun KAPÖ puanlarında anlamlı artış elde edildi (p<0,05), her iki gruptaki artış arasındaki farklılık anlamlı değildi (p>0,05). 24. hafta KAPÖ tatmin, 12. hafta TKÖ, 12. ve 24. hafta MESA GYA alt puanlarında grup 1 lehine anlamlı farklılık saptanmıştır (p<0,05). Bununla birlikte 12. hafta JTEFT fiş toplama, boş kutuları hareket ettirme ile 24. hafta küçük cisimleri toplama alt testleri ve 12. hafta üçlü kavrama kuvvetlerinde grup 1 lehine anlamlı sonuç elde edildi (p<0,05). Bu çalışmada fleksör tendon rehabilitasyonuna ek olarak uygulanan ATM, hasta bildirimli GYA'ya katılımı ve tatminini artırırken, performansa dayalı fonksiyonlarda sınırlı bir artış sağlamıştır. ATM'nin kinezyofobi üzerine olumlu etkileri bulunmuştur. Birlikte çalışılan aktiviteye özel kavrama paternlerinin kuvvet üzerinde etkili olabileceği düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler: Tendon yaralanmaları, rehabilitasyon, hasta merkezli terapi

The aim of our study is to examine the effect of Activity-Based Intervention (ABI) on activity, participation levels and kinesiophobia of patients by evaluating the person, environment and activity using the Person-Environment-Occupation model in the rehabilitation of tendon injuries. Twenty female patients who underwent repair due to flexor tendon injury were divided into 2 groups by simple randomization. ABI was applied to Group 1 in addition to the Modified Duran protocol 2 days a week between 7-12 weeks. Group 2 was followed with only the Modified Duran protocol. Patients were evaluated for range of motion (ROM), participation with the Canadian Occupational Performance Measure (COPM), and kinesiophobia with the Tampa Scale of Kinesiophobia (TSK) at week 7. Duration of using hands of the patients in activities of daily living (ADL) were recorded between 7th, and 12th weeks. ROM, grip strength, TSK, COPM, Michigan Hand Outcomes Questionnaire (MHOQ) and Jebsen Taylor Hand Function Test (JTHFT) were applied at 12th and as a follow-up evaluation at 24th weeks. At the 7th week, 60% of the patients had high level of kinesiophobia. There was a significant increase in the COPM scores of both groups after the treatment (p<0.05), the difference between in both groups wasn't significant (p>0.05). A significant difference was found in favor of group 1 in the 24th week COPM satisfaction, 12th week TSK, 12th and 24th week MHOQ ADL sub-scores (p<0.05). On the other hand, significant result in favor of group 1 was obtained in the sub-tests of JTEFT stacking checkers, moving light cans at 12 weeks, and picking up small objects at 24 weeks, and tripod grip strength at 12 weeks (p<0.05). In this study, ABI applied in addition to flexor tendon rehabilitation increased patient-reported ADL participation and satisfaction scores, while providing a limited increase in performance-based functions. ABI has been found to have positive effects on kinesiophobia. It is thought that grip patterns specific to the activity may be effective on strength. Keywords: Tendon injuries, rehabilitation, client-centered therapy