Yazılı iletişimde görsellerin dili: Emojiler

Abstract

Bu çalışmanın amacı yazılı iletişimde görsellerin özellikle emojilerin Türkçe bağlamında dilbilimsel ve kültürel açıdan hangi işlevlere sahip olduğunu ortaya koymaktır. Bu amaçla yazı dilinin evreleri gün ışığına çıkarılarak emojinin ortaya çıkış ve gelişim aşamaları betimlenmiştir. Ayrıca dijital çağda iletişimin dönüşümü açıklanarak emojilerin diğer disiplinlerle ilişkisi ele alınmıştır. Kültür endüstrisi bağlamında emojiler konusunda karar verici güç ilişkileri irdelenmiştir. Sosyal medyadan elde edilen emoji içerikli ifadeler, Christina Siever’ın ‘İkonografik Yazışmalarda Emojilerin İşlevleri’ başlıklı tablosuna göre sınıflandırılarak içerik analizi yöntemiyle ele alınmıştır. Bu sınıflandırmaya göre emojilerin araçsal ve göndergesel olmak üzere iki temel işleve sahip olduğu görülmüştür. Araçsal işlevde mevcut tümcenin anlamını pekiştirme ya da değiştirmeye (mecaz) yönelik bir işlev söz konusuyken göndergesel işlevde ses, harf, hece ya da kelime hatta tümce düzeyinde yerine kullanım vardır. Türkçe deyim ve atasözlerinin tamamen emojilerle ifade edildiği örnekler göndergesel işlevi bir üst boyuta taşımıştır. Emojilerin sesletim açısından etkili olabildiği tek kullanım şekli alograflardır. Yazı sistemleri açısından ise emojiler artık dijital yazışmaların ayrılmaz bir parçası haline gelerek alfabetik yazı sistemlerini melez bir hale getirmiştir. Alfabetik ve piktografik özellikler gösteren sosyal medya yazı dili, tarih öncesi döneme dayanan piktografik yazı sistemlerine bir dönüş eğilimi göstermektedir. Ayrıca emojiler bütün bir kelimeyi temsil ettiğinde logografik, bir heceyi temsil ettiğinde ise seslemsel yazı sistemleriyle benzer işlerlik göstermektedir.

The aim of this study is to reveal the linguistic and cultural functions of the visual elements, especially emoji, in written communication in the Turkish context. For this purpose, the phases of written language are brought to light and the emergence and development stages of emojis are described. In addition, the transformation of communication in the digital age is explained and the relationship of emojis with other disciplines is discussed. In the context of the culture industry, decision-making power relations on emojis were analyzed. Emoji-containing expressions obtained from social media were classified according to Christina Siever's table titled ‘Functions of emoji in iconographetic communications’ and analyzed by content analysis method. According to this classification, it was concluded that emojis have two basic functions: modal and referential. In the modal function, there is an intention to reinforce or change the meaning of the existing sentence (metaphor), while in the referential function, there is a substitution at the level of sound, letter, syllable, word or even sentence. Examples where Turkish idioms and proverbs are expressed entirely with emojis have taken the referential function to the upper level. The only use of emojis that can be effective in terms of pronunciation is allographs. In terms of writing systems, emojis have become an integral part of digital correspondence, making alphabetic writing systems hybridized. The social media written language, which shows alphabetic and pictographic features, shows a tendency to return to pictographic writing systems dating back to prehistoric times. In addition, emojis function similarly to logographic writing systems when they represent a whole word and to syllabic writing systems when they represent a syllable.