Anayasal Açıdan Vergi Teşvikleri

Abstract

Vergi teşvik tedbirlerinin düzenlenmesinde, yasa koyucunun geniş bir takdir yetkisi bulunmaktadır. Fakat, bu yetkinin sınırsız olduğunu söylenemez. Hukuk devletlerinde bu yetki anayasal kural ve İlkelerle sınırlıdır. Vergi teşvik tedbirleri açısından yasa koyucuyu sınırlayan ilk anayasal İlke hukuki güvenlik İlkesidir. Hukuki güvenlik İlkesinin altında yasallık İlkesi ve güvenin korunması İlkesi yer alır. Yasallık İlkesi gereği teşvik kuralının temel unsurları, yasa ile düzenlenmelidir. İkİnci anayasal koşul ise, güvenin korunması İlkesidir. Bu İlke gereği, yasalara ve idari uyGülamalara dayanarak teşvikten yararlananların ve üçüncü kişilerin duyduğu güven korunmalıdır. Vergi teşvikleri açısından temel anayasal sorun eşitlik İlkesinden kaynaklanmaktadır. Teşvik kuralları, mali gücü eşit mükelleflerinin farklı vergilendirilmesine neden olmaktadır. Bu nedenle teşvik kuralları eşitlik İlkesine aykırılık taşımaktadırlar. Sosyal devlet İlkesinden kaynaklanan vergi teşviklerinin hukuk sistemi içerisinde kalması, meşru bir amaç taşıması ve ölçülülük İlkesine uygun olması halinde mümkündür. Türk Anayasa Mahkemesi kararlarında, vergi teşviklerinin eşitlik İlkesine aykırı olup olmadığının denetiminde, ölçülülük İlkesi uyGülanmamaktadır. Çalışmamızda, Mahkeme görüşünün aksine, vergi teşvik tedbirlerinin ölçülü olmasının niçin anayasal açıdan gerekli olduğunu açıklanmıştır.