Psikolojik güçlendirmenin yenilikçi iş davranışı üzerine etkisinde örgütsel özdeşleşmenin aracı rolü

Abstract

Bu çalışmada örgüt çalışanlarının psikolojik güçlendirme düzeylerinin yenilikçi iş davranışları üzerinde doğrudan ve dolaylı (örgütsel özdeşleşme üzerinden) etkisi araştırılmıştır. Araştırmanın hipotezlerinin geliştirilmesi ve araştırma modeli kurulmasında sosyal bilişsel teori ve sosyal kimlik teorisinden faydalanılmıştır. Bu bağlamda psikolojik güçlendirmenin yenilikçi iş davranışı üzerinde hem doğrudan hem de örgütsel özdeşleşme üzerinden dolaylı istatistiksel etkisi test edilmiştir. Psikolojik güçlendirmeyi ölçmek amacıyla Spreitzer’ın (1995), örgütsel özdeşleşmeyi ölçmek amacıyla Mael ve Ashforth’un (1992), yenilikçi iş davranışını ölçmek amacıyla Scott ve Bruce’un (1994) çalışmalarından faydalanılmıştır. Araştımanın verileri İstanbulda faaliyet gösteren İstanbul Teknopark ve Yıldız Teknoparka bağlı firmalarda çalışan alt kademe yönetici ve bu yöneticilere bağlı çalışanlara ulaşılarak toplanmıştır. Alt kademe yöneticilere çalışanını değerlendirmesi için yenilikçi iş davranışı anketi, bu yöneticilere bağlı çalışanlara ise kendisini değerlendirmesi için psikolojik güçlendirme ve örgütsel özdeşleşme anketi verilmiştir. Bu kapsamda anketleri cevaplayan katılımcı sayısı 278 alt kademe yönetici ve 278 çalışandır. Andrew Hayes’in Proses makro eklentisinden faydalanılarak yapılan analiz sonuçlarına göre psikolojik güçlendirmenin örgütsel özdeşleşme ve yenilikçi iş davranışı üzerinde doğrudan etkisi olduğu görülmüştür. Psikolojik güçlendirmenin örgütsel özdeşleşme üzerinden yenilikçi iş davranışı üzerinde ise dolaylı istatistiksel etkisi olmadığı görülmüştür.

In this study, the direct effect of psychological empowerment on innovative work behavior and the indirect effect through organizational identification has been investigated. Social cognitive theory and social identity theory were used in the development of the research hypotheses and the establishment of the research model. In this context, both direct statistical effect of psychological empowerment on innovative work behavior and also indirect statistical effect through organizational identification, have been tested. The studies of Spreitzer (1995) were used to measure psychological empowerment, Mael and Ashforth (1992) to measure organizational identification, and Scott and Bruce (1994) to measure innovative work behavior. The data of the research were collected by reaching the lower level managers and employees working in the companies affiliated to Istanbul Technopark and Yıldız Technopark. Innovative work behavior questionnaire was given to lower-level managers to evaluate their employees, and psychological empowerment and organizational identification questionnaires were given to employees to evaluate themselves. In this context, the number of participants who answered the questionnaires is 278 lower level managers and 278 employees. According to the results of the analysis made by using Andrew Hayes' Process macro plugin, it was seen that psychological empowerment has a direct effect on organizational identification and innovative work behavior. It was observed that psychological empowerment did not have an indirect statistical effect on innovative work behavior through organizational identification.