Yaşlı Bireylerin Sosyodemografik Özelliklerinin Mobilite Düzeyleri Üzerine Etkisinin İncelenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışma kognitif düzeyi iyi olan yaşlılarda sosyodemografik özelliklerin mobilite düzeyine etkisini araştırmayı amaçladı. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı kesitsel tipteki bu araştırma, Denizli ili Merkezefendi ilçesine bağlı 2 aile sağlığı merkezi bölgesinde ikamet eden, bilişsel düzeyi iyi (Hodkinson Mental Test puanı 8 ve üzeri) 521 (ortalama yaş: 71.81±6.29) katılımcı ile yürütüldü. Verilerin toplanmasında Sosyodemografik Form ve Yaşlı Mobilite Skalası (YMS) kullanıldı. Bulgular: Kognitif düzeyi iyi olan yaşlılarda yaş arttıkça mobilite skorunun istatistiksel olarak anlamlı düzeyde azaldığı (p < 0.001), eğitim düzeyi arttıkça mobilite skorunun da arttığı (p < 0.001) tespit edildi. Yaşlı kadınların mobilite skorunun erkeklerden daha az olduğu (p=0.043), evli yaşlı katılımcıların mobilite skorunun bekarlardan daha fazla olduğu (p < 0.001) belirlendi. Beden kütle indeksi, sigara ve alkol tüketiminin mobilite düzeyine etkisi yokken (p ? 0.05), düzenli egzersiz alışkanlığı olan yaşlıların mobilite düzeylerinin olmayanlara kıyasla daha yüksek olduğu saptandı (p < 0.001). Düşme hikayesi (p < 0.001) ve günlük alınan ilaç miktarı (p=0.001) fazla olan yaşlıların mobilite skorları daha düşüktü. Sonuç: Kognitif düzeyi iyi olan yaşlılarda; 80 yaş ve üzerinde olmak, kadın ve bekar olmak, düşük eğitim düzeyine sahip olmak ve egzersiz alışkanlığının olmaması mobilite düzeyini olumsuz etkileyen faktörlerdendir.