Alâaddin Musannifek’in Şerhu’l-Misbâh fi’n-nahv’inde Naklî Kaynaklar: Âyet, Hadis ve Arap Kelamı

Abstract

Arapçaya dair gramer çalışmaları ilim ve kültür merkezi Basra’da Ebü’l-Esved ed-Düelî (ö. 69/688) ile başlamış, Abbâsîler döneminde (750-1258) Halîl b. Ahmed (ö. 175/791) ve Sîbeveyhi (ö. 180/796) gibi âlimler ile gelişme göstermiştir. Abbâsîler döneminden sonra şerh ve haşiye tarzında devam eden bu çalışmalar Osmanlılar döneminde (1300-1922) pek çok âlimin bu tarz eserler kaleme almasıyla zirveye ulaşmıştır. Nahve dair şerh tarzında eser kaleme alan âlimlerden biri de Ali b. Muhammed b. Mes‘ûd el-Bistâmî eş-Şahrûdî (ö. 875/1470)’dir. Genç yaşta eser vermeye başladığı için Musannifek lakabıyla meşhur XV. yüzyıl Osmanlı dil âlimi Alâaddin Musannifek nahiv meselelerini temellendirirken Kur’ân, hadis ve Arap kelamı gibi naklî; kıyas ve istishab gibi de aklî delillere müracaat etmiştir. Bu makalede ise Musannifek’in şerh yaparken şerh metodlarını ortaya koymak amacıyla sadece Kur’ân, hadis ve Arap kelamı gibi naklî kaynaklara başvurma yöntemi ele alınmıştır. Bu çerçevede Musannifek’in şerh yaparken naklî kaynaklara başvurma yöntemi; onun Nâsır b. Abdisseyyid b. Alî el-Mutarrizî’nin (ö. 610/1213) el-Mi?bâ?’ı üzerine yaptığı Şer?u’l-Mi?bâ? fî’n-na?v adlı nahiv eseri incelenerek nitel bir yaklaşımla ortaya konulmaya çalışılmıştır.