Farklı setleme yöntemleriyle yapılan squat hareketinin aktif sıçrama performansına akut etkisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı; squat egzersizinin kullanıldığı, geleneksel ve setler arası dinlenmenin yeniden yapılandırılması yöntemleriyle planlanmış 4 farklı önyüklemenin, farklı toparlanma sürelerindeki sıçrama performansına akut etkilerinin karşılaştırılmasıdır. Çalışmaya, Türkiye’nin U19 futbol liglerindeki bir takımın 17 aktif erkek futbolcusu gönüllü olarak katılmıştır. Tüm katılımcılar squat hareketi kullanılarak gerçekleştirilen 18 tekrarlı dört farklı önyüklemeyi 72 saat arayla dört farklı günde gerçekleştirmiştir. Çalışmada kullanılan önyüklemeler; geleneksel setleme (GS [6tekrarlı x 3set ve180sn setler arası dinlenme]) ve dinlenmenin yeniden yapılandırılması (DYY) yöntemiyle planlanmış üç farklı (DYY1[3tekrarlı x 6set ve 20sn set içi, 150sn setler arası dinlenme]; DYY2[2tekrarlı x 9set ve 20sn set içi, 120sn setler arası dinlenme]; DYY3[1tekrarlı x 18set ve 20sn tekrarlar arası dinlenme]) kümeleme yönteminden oluşmaktadır. Tüm uygulamalarda şiddet (%85 1TM) ve toplam dinlenme süreleri (360sn) eşit tutulmuş, değişken olarak yalnızca set yapılandırması kullanılmıştır. Katılımcıların her bir önyükleme öncesinde ve 15sn, 4dk, 8dk ve 12dk pasif dinlenme sonrasındaki aktif sıçrama yükseklikleri ölçülmüş ve ayrıca bir PUSHBand cihazı ile tüm önyükleme protokollerine ait hıza dayalı veriler analiz için kaydedilmiştir. Tüm verilerin değerlendirilmesinde çift yönlü varyans analizi kullanılmıştır (Sıçrama testinde protokoller arasındaki farkların ve farklı toparlanma sürelerindeki sıçramaların analizinde 4x5 [protokol x zaman], hız tabanlı verilerin analizinde ise her sete ait zirve değerler alınarak (4x3 [protokol x set]). İstatistiksel analiz sonrasında GS dışındaki tüm önyüklemeler sonrası 4. dakikadaki sıçrama performansında bir ASPA (Aktivasyon sonrası performans artışı) etkisi olduğu görülmüş ve 15sn toparlanma sonrasındaki sıçramalar öntestleriyle karşılaştırıldıklarında GS’de yorgunluğa bağlı düşüş görülürken diğer tüm önyüklemelerde daha yüksek değerler gözlemlenmiştir. Ek olarak geleneksel setleme yöntemindeki setlerin daha küçük setlere bölünmesinin daha büyük ZH (p<0,001 np2=0,493) ve ZG (p<0,001 np2=0,325) değerleri elde etmemizi sağlarken daha düşük hız kaybı (p<0,001 np2=0,391) oluşturduğu belirlenmiştir. Ayrıca setlerin iki tekrara kadar parçalanmasının TYS’de anlamlı farklılık yaratmazken GAS’de anlamlı olarak daha yüksek değerlere ulaşılmasını sağladığı görülmüştür. Sonuç olarak uygulayıcıların, hem antrenmanlarında hem de ısınmalarında çalışmamızdaki kümeleme yöntemlerini kullanmaları tavsiye edilebilir.

The aim of this study is to compare the acute effects of 4 different squat exercises, performed with a traditional set (TS) and rest redistribution (RR) on jump performance at different recovery times. 17 active male football players of a team in Turkey's U19 football league voluntarily participated in the study. All participants performed four different squat exercises with 18 repetitions, 72 hours apart, on four different days. squat set structures used in the study; It consists of one traditional set (6reps x 3sets with 180sec interset rest) method and three different cluster set methods designed with the rest redistribution ((RR1: 3reps x 6sets, 20sec intraset rest and 150sec interset rest; RR2: 2 reps x 9 sets, 20sec intraset rest and 120sec interset rest; RR3: 1rep x 18sets, 20sec interrepetition rest). In all applications, the intensity (%85 1RM)and total rest times (360sec) were kept equal, only the set configuration was used as a variable. Participants’ active jump heights were measured before each different set structures and after 15 seconds, 4 minutes, 8 minutes and 12 minutes of passive rest, and also velocity-based data for all protocols were recorded for analysis with a PUSHBand device. The results for all data obtained from the tests were compared with the two-way variance analysis (4x5 [protocol x time] in the analysis of differences between protocols and different recovery times in the countermovement jump test; 4x3 [protocol x set] In the analysis of velocity-based data, the peak values of each set are taken). After statistical analysis, it was seen that there was a PAPE (post-activation performance enhancement) effect on all post-procedures 4-minute jump performances except TS and compared with the pretests of jumps after 15 s recovery, probably fatigue-related decrease was observed in TS while all other procedure values were higher. In addition, it has been determined that dividing the sets in the traditional set method into smaller sets allows us to obtain larger PV (p<0,001 np2=0,493) ve PP (p<0,001 np2=0,325) values, while lower VL (p<0,001 np2=0,391) is observed. In addition, while dividing the sets up into two repetitions does not make a significant difference in TOT, it has been observed that significantly higher values are achieved in the TUT. As a result, it can be recommended that practitioners use the clustering methods in our study both in their training and in their warm-ups.