Az gören çocuklarda denge koordinasyon ve kuvvetlendirme eğitiminin yürüyüş, mobilite ve postür üzerine etkilerinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, az gören çocuklarda denge koordinasyon ve kuvvetlendirme eğitiminin yürüyüş, mobilite ve postür üzerine etkilerinin incelemek ve değerlendirmektir. Çalışmaya toplamda 22 az gören birey dahil edildi. Bireyler randomize olarak Kontrol (n=12) ve Tedavi (n=10) grubu olarak ikiye ayrıldı. Tedavi grubuna 8 hafta boyunca haftada 3 gün; ısınma (10dk), soğuma (5 dk), denge (20dk), koordinasyon (20 dk) ve kuvvetlendirme (20dk) eğitimi verildi. Kontrol grubuna herhangi bir müdahalede bulunulmadı. Değerlendirmeler tedavi öncesi ve 8 haftanın sonunda yapıldı. Değerlendirmelerde; Bruininks-Oseretsky Motor Yeterlilik 2 Testi Kısa Formu (BOT2-KF), New York Postür Analizi, Manuel kas kuvveti değerlendirilmesi, BTS G-Walk Yürüme Analizi, Bağımsız Mobilite Anketi (BMA) kullanıldı. Grup içi BOT2-KF tedavi öncesi ve sonrası karşılaştırmasında toplam skorlarında anlamlı artış görüldü (p<0.05). Grupların tedavi sonrası karşılaştırmalarında anlamlı fark görülmedi (p>0.05). BTS G-Walk Yürüme Analizine göre grupların tedavi sonrası bulguları karşılaştırıldığında iki grup arasında hiçbir değerde anlamlı bir fark saptanmadı (p>0.05). Bireylerin tedavi öncesi ve sonrası değişim değerlerinin gruplar arası karşılaştırılmasında sol adım uzunluğu değerinde tedavi grubu yönünde anlamlı iyileşme görüldü (p<0.05). Bireylerin pelvis hareket parametreleri incelendiğinde tedavi grubunda sağ taraf propulsiyon hareketinde tedavi öncesine göre tedavi sonrası anlamlı iyileşme tespit edildi (p<0.05). Grupların gruplar arası bulguları karşılaştırıldığında tedavi öncesi ve sonrasında tüm parametrelerde gruplar arası anlamlı fark yoktu (p>0.05). Manuel kas testi sonuçlarına göre tedavi sonrası değerlendirmelerde grup içi karşılaştırmalarda her iki grupta kas kuvveti açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0,05). Gruplar arasında da gövde, alt ekstremite ve üst ekstremite kas kuvvetleri açışından istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardı (p>0.05) Bağımsız Mobilite Anketi (BMA) sonuçlarında göre kontrol grubu ve tedavi grubunun tedavi sonrası grup içi ve gruplar arası bulguları karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05). Bireylerin mobilizasyon sırasında hissettikleri zorluk seviyesinin ölçüldüğünde iki grupta da hissedilen zorluk şiddetinin azaldığı ancak bu azalışın tedavi grubunda daha fazla olduğu görüldü. New York Postür Değerlendirme sonuçlarına göre grupların tedavi öncesi ve sonrası grup içi ve gruplar arası bulguları karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark görüldü (p<0.05). Çalışmamız sonucunda az gören çocuklarda görülen yürüyüş, mobilite ve postür problemlerine yönelik yaptığımız denge, koordinasyon ve kuvvetlendirme eğitiminin yürüyüş, mobilite ve postür üzerinde iyileştirici yönde etkileri olduğu belirlendi.

The aim of this study is to examine and evaluate the effects of balance coordination and strengthening training on gait, mobility and posture in children with low vision. A total of 22 low-vision individuals were included in the study. Individuals were randomly divided into two groups as Control (n=12) and Treatment (n=10). The treatment group was given warm-up (10 min), cooling-down (5 min), balance (20 min), coordination (20 min) and strengthening (20 min) training 3 days a week for 8 weeks. No intervention was made to the control group.Evaluations were performed before treatment and at the end of 8 weeks. In the evaluations; Bruininks-Oseretsky Motor Proficiency Test 2 Short Form (BOT2-KF), New York Posture Analysis, Manual November muscle strength assessment, BTS G-Walk Gait Analysis, Independent Mobility Questionnaire (BMA) were used. A statistically significant increase in total scores was observed in the intra-group comparison of BOT-2 CF before and after treatment (p<0.05). There was no statistically significant difference in the post-treatment comparisons of the groups (p>0,05). According to the BTS G-Walk Walking Analysis, there was no significant difference in any value between the two groups when the post-treatment findings of the groups were compared (p>0.05). In the intergroup comparison of the change values of individuals before and after treatment, a significant improvement in the value of left stride length was observed in the direction of the treatment group (p<0.05). When the pelvic movement parameters of the individuals were examined, a significant improvement was detected in the right side propulsion movement in the treatment group after treatment compared to before treatment (p<0.05). When the intergroup findings of the groups were compared, there was no significant difference between the groups in all parameters before and after treatment (p>0,05). According to the results of manual muscle testing, there was a statistically significant difference in muscle strength in both groups in intra-group comparisons in post-treatment evaluations (p<0.05). There was a statistically significant difference between the groups in terms of trunk, lower extremity and upper extremity muscle strength (p>0.05) According to the results of the Independent Mobility Questionnaire (IMQ), there was no statistically significant difference between the control group and the treatment group after treatment (p>0.05). When the level of difficulty felt by the individuals during mobilization was measured, it was observed that the severity of the difficulty felt decreased in both groups, but this decrease was greater in the treatment group. According to the results of the New York Posture Evaluation, a statistically significant difference was observed when the findings of the groups before and after treatment were compared within and between the groups (p<0.05). As a result of our study, it was determined that our balance, coordination and strengthening training for gait, mobility and posture problems seen in children with low vision had ameliorative effects on gait, mobility and posture.