Metastatik Kolorektal Kanserli Hastaların Egfr Ya Da Vegf İnhibitörü Kullanım Durumlarına Göre Klinik Özelliklerinin İncelenmesi

Abstract

AMAÇ: Çalışmada yüksek bir insidansa sahip olan metastatik kolorektal kanser (mKRK) tanılı hastalardaki çeşitli klinik özelliklerin RAS (Rat Sarkom Virüs Geni) mutasyon durumları ve tedavide kullanılan monoklonal antikorlar açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM: Kesitsel araştırmamız bir onkoloji merkezinde 01.01.2014 - 01.01.2022 dönemini kapsayan retrospektif bir arşiv taraması olarak gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın evrenini 18 yaşını doldurmuş, tedavi sürecinde VEGF inhitibitörü (bevasizumab) ya da EGFR inhitibitörü (setuksimab / panitumumab) monoklonal antikor ilaç uygulanan toplam 187 mKRK tanılı hasta oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında hasta arşiv dosyalarından ve hastane bilgi yönetim otomasyon sisteminden yararlanılmıştır. BULGULAR: RAS wild tip bireylerde ikinci en yüksek metastaz görülen organın periton, mutant bireylerde ise akciğer olduğu ve aralarındaki farkın istatistiksel olarak önemli olduğu tespit edilmiştir (p=0,003). Bireylerin tanı aşamasındaki serum karsinoembriyonik antijen (CEA) ve karbonhidrat antijeni 19-9 (CA19-9) seviyelerinin RAS wild tip hastalarda mutant olanlara göre nispeten daha düşük olduğu tespit edilmiştir. RAS wild grupta medyan sağ kalım süresinin 36 ay ve mutant grupta ise 27 ay olduğu saptanmıştır (p=0,001). SONUÇ: Çalışmada RAS mutasyonu varlığının genel sağ kalım süresine negatif yönde etkisi olduğu saptanmıştır. Diğer yandan sağ kalım süresine katkı anlamında monoklonal antikor ilaçlar arasında anlamlı bir fark olmadığı tespit edilmiştir. Ülkemizdeki mKRK’lı hastalarda RAS mutasyonları ile serum tümör biyobelirteçleri seviyeleri arasındaki ilişkilerin daha net ortaya konulabilmesi ve tedavi seçeneklerinin sağ kalım süresine katkıları konusunda çok merkezli ve geniş katılımlı çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır.