Eğitim kurumlarında stratejik insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile örgütsel öğrenme arasındaki ilişki üzerine bir araştırma.

Abstract

Bilgi ve teknolojideki hızlı geli?melerin ve yoğun rekabetin olduğu günümüz ko?ullarında Stratejik ?nsan Kaynakları Yönetimi ve örgütsel öğrenme, eğitim kurumlarının uzun vadeli amaçlarına ula?abilmelerinde gereksinim duyacakları konulardır. Stratejik ?nsan Kaynaklar Yönetimi, hedef ve misyonlarını gerçekle?tirebilmek ve rekabet üstünlüğünü artırabilmek için, kurumların stratejileri doğrultusundaki insan kaynakları uygulamalarının etkin biçimde yerine getirilmesidir. Kurumların sorun çözme ve i? yapma kapasitesini güçlendirerek hatalarını tespit edip düzeltme süreci olarak ifade edilen örgütsel öğrenme, birey, takım, örgüt ve toplum düzeylerindeki öğrenmelerden olu?maktadır. Ara?tırmanın evrenini Denizli il merkezindeki kamu ve özel eğitim kurumlarında görev yapan 916 yönetici ve öğretmen olu?turmaktadır. Ara?tırmanın 525 ki?ilik örneklemi, tabakalı örnekleme tekniğiyle olu?turulmu?tur. Veri toplama yöntemi olarak anket yöntemi seçilmi?, ölçeklerde 5’li Likert tipi ifadeler kullanılmı?tır. Stratejik ?nsan Kaynakları Yönetimi uygulamaları ile örgütsel öğrenme arasındaki ili?kileri test etmek için Lineer Regresyon Analizi uygulanmı?tır. Kamu ve özel eğitim kurumlarında kar?ıla?tırma yapmak için, elde edilen veriler t testine tabi tutulmu? ve her bir deği?ken için ortalama değerler hesaplanmı?tır. Çalı?ma sonucunda, Stratejik ?nsan Kaynakları Yönetimi uygulamalarıyla bireysel öğrenme arasında “zayıf kuvvette” pozitif yönlü; takım, örgüt ve toplum düzeyindeki öğrenmelerle “orta kuvvette” pozitif yönlü ili?kinin olduğu tespit edilmi?tir. Stratejik ?nsan Kaynakları Yönetimi uygulamalarının özel eğitim kurumlarında “orta ve üstü” düzeyinde, kamu eğitim kurumlarında ise “orta ve altı” düzeyinde olduğu belirlenmi?tir. Özel eğitim kurumlarındaki tüm düzeylerdeki öğrenmeler, kamu kurumlarına göre göreceli olarak yüksektir ancak; hem kamu hem de özel eğitim kurumlarında örgütsel öğrenmenin temelini olu?turan bireysel öğrenme “yüksek düzeyde” değildir. In today's conditions where rapid information, technology and intense competition exist, Strategic Human Resource Management and organizational learning are issues for long-term objectives of educational institutions. Strategic Human Resources Management is the effective fulfillment of human resource practices in line with organizational strategies in order to realize goals and missions and to increase the competitive advantage. Organizational learning, expressed as the process of detecting and correcting errors by strengthening the capacity of institutions to solve problems and work, consists of learning at individual, team, organization and community levels. The study universe comprised of 916 principals and teachers working in public and private educational institutions in Denizli city center. The research sample of 525 people has been created by stratified sampling technique. The survey method has been selected as the data collection method and 5 point Likert-type expressions have been used for the scales. To test the relationship between strategic Human Resources Management practices and organizational learning, Linear Regression Analysis has been applied. To compare the public and private educational institutions, the obtained data were subjected to t test and average values were calculated for each variable. As a result, a "weak” positive relationship between the Strategic Human Resource Management practices and individual learning; and "medium" positive relationships between the Strategic Human Resource Management practices and the learning in the team, organization and community levels have been found. It has been determined that Strategic Human Resource Management practices in the private educational institutions are in the "middle and higher" level, while in public educational institutions are in the "middle and lower" level. Learning at all levels in private education institutions are relatively high compared to public institutions, however; individual learning that forms the basis of organizational learning in both public and private educational institutions is not at a “high level”.