Farklı şekillerde üretilen dijital indirekt bonding plaklarının braket konumu doğruluğu açısından klinik olarak değerlendirilmesi

Abstract

Çalışmamızın amacı dijital teknik kullanılarak direkt ve indirekt şekilde üretilen bonding plaklarını braket konum doğruluğu açısından klinik olarak karşılaştırmaktır. Çalışmaya tüm daimi dişleri sürmüş 28 hasta dahil edilmiş ve split-mouth çalışma dizaynı ile braketler konumlandırılmıştır. Dijital ortamda braketlerin pozisyonlandırıldığı ilk model ve bonding işlemi gerçekleştirildikten sonra elde edilen braketli dijital modeller GOM Inspect programı kullanılarak çakıştırılmış ve braketlerde meydana gelen lineer ve açısal transfer hataları hesaplanmıştır. Çalışmamız sonucunda elde edilen veriler istatistiksel olarak analiz edilmiştir. Direkt ve indirekt dijital teknikle yapıştırılan braketlerde meydana gelen lineer transfer hatası değerleri, bukkolingual yönde en düşük, insizogingival yönde en yüksek bulunurken; açısal transfer hata değerleri rotasyon ölçümlerinde en düşük, tork ölçümlerinde en yüksek değerleri göstermiştir. Her iki teknikte de açısal transfer hataları lineer transfer hatalarından daha fazla bulunmuştur. İnsizogingival, bukkolingual ve rotasyon ölçümünde meydana gelen transfer hatası; indirekt teknik ile yapıştırılan braketlerde direkt teknikle yapıştırılan braketlere göre anlamlı derecede daha yüksektir. Her iki teknikte de braketlerin çoğunluğu meziodistal yönde meziale, insizogingival yönde insizale ve bukkolingual yönde bukkale doğru yer değiştirmiştir. Açısal ölçümlerde de braketlerin çoğu meziale doğru tipping ve rotasyon yapmıştır. Direkt dijital teknikle yapıştırılan braketlerin çoğu palatinal kron torku alırken, indirekt dijital teknikle uygulanan braketlerin çoğu bukkal kron torku almıştır. Farklı şekillerde elde edilen dijital transfer plaklar braket konum doğruluğu açısından güvenilir sonuçlar gösterse bile direkt teknikle elde edilen transfer plaklar daha başarılı bulunmuştur.

This study aimed to compare clinically transfer trays produced using direct and indirect digital techniques in terms of bracket position accuracy. Twenty-eight patients with permanent dentition were included in this split-mouth study. The initial model in which the brackets were digitally positioned was superimposed with the post-bonding digital models using the GOM Inspect program. Both linear and angular transfer errors were calculated in this study. Data were statistically analyzed. The linear transfer errors of brackets bonded with both direct and indirect digital techniques were the lowest in the buccolingual and the highest in the incisogingival directions. For angular transfer errors, the lowest values were observed in rotation and the highest in torque measurements. For both techniques, angular transfer errors were found to be more than linear ones. Brackets with indirect digital technique had significantly higher transfer errors than those with bonded directly, especially in the incisogingival, buccolingual and rotation directions. The majority of brackets were displaced buccally in the buccolingual, incisally in the incisogingival and mesially in the mesiodistal directions. Angularly, most brackets were tipped and rotated towards the mesial. While most brackets bonded using the direct digital technique exhibited palatal crown torque, the majority of indirectly bonded brackets showed buccal crown torque. Although the various forms of digital transfer trays provided reliable results in terms of bracket position accuracy, directly produced transfer trays were found to be more effective.