Salman rushdie’s grotesque in midnight’s children and shame.

Abstract

The dissertation is an attempt to examine the grotesque as a theory and an approach in Salman Rushdie’s Midnight’s Children and Shame to unveil how the grotesque that embodies the mixture of both positive and negative traits operates its ambivalent nature. The first chapter extensively explores the grotesque in two parts; the comic and the terrifying. As the grotesque covers multiple oppositions and dimensions, it rejects a fixed definition or a categorisation. In a way, the definition makes sense in its ambiguous and distorted state of the ineffability. Thus the history and characteristics of the grotesque are examined through the perspectives of Kayser, Freud, Kristeva, Foucault and Bakhtin. The novel, Midnight’s Children, written in 1981, comprised of the historical span of the independent Indian nation that is comingling, transforming, and partitioned into three countries can be regarded as a compilation of the grotesque. Rushdie reproduces India as a grotesque entity which is composed of millions of tiny fragments by combining different styles and themes. Shame, published in 1983, reflect similarly a grotesque knot combining realities of life and the feelings of shame and lack thereof to underline the grotesque beings and events in the public and private spheres of Pakistan. Bu tezin amacı, Salman Rushdie’nin Geceyarısı Çocukları ve Utanç romanlarında pozitif ve negatif özelliklerin karışımı olan groteskin muğlâk doğasının nasıl işlediğini ortaya koymaya çalışmaktır. Birinci bölüm, groteski; komik ve korkunç grotesk olmak üzere iki kısımda incelemektedir. Grotesk birçok karşıtlığı ve boyutu kapsadığından dolayı, sabit bir tanım ya da sınıflamayı reddetmektedir. Bir şekilde, tanım sadece tanımlanamazlığın ikircikli ve çarpık durumu ile anlam kazanmaktadır. Bu yüzden groteskin özellikleri ve tarihi Kayser, Freud, Kristeva, Foucault ve Bakhtin’in perspektiflerinden incelenecektir. 1981 yılında yazılmış olan üç ülkeye bölünmüş, birbirine karışmış ve dönüşen bağımsız Hindistan’ın tarihi sürecini kapsayan Geceyarısı Çocukları grotesk bir derleme olarak kabul edilebilir. Rushdie farklı stilleri ve temaları karıştırarak milyonlarca küçük parçadan oluşan grotesk bir varlık olarak Hindistan’ı baştan yaratmaktadır. 1983 yılında basılmış olan Utanç, benzer şekilde, Pakistan’ın özel ve kamusal alanlarındaki grotesk varlıkları ve olayları vurgulamak için hayatın gerçekleri ile utanç duygusunu ve eksikliğini birleştiren grotesk bir düğümü yansıtmaktadır.