Kök kanal tedavisinde kullanılan modern irrigasyon tekniklerinin diş hekimleri tarafından bilinirliğinin değerlendirilmesi: bir anket çalışması

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, Türkiye'deki diş hekimlerinin kök kanal tedavisinde kullandıkları güncel irrigasyon yöntemlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Anket formu 'Survey Monkey' uygulaması kullanılarak hazırlanmıştır. 340 diş hekimi ankete katılım göstermiştir. Toplamda 25 soru içeren anket, 2 bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, katılımcıların demografik özelliklerini sorgulayan 4 soru bulunmaktadır. İkinci bölümde ise katılımcılara kök kanal tedavisinde kullandıkları irrigasyon yöntemleriyle ilgili 21 soru sorulmuştur. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemler (sıklık ve yüzde dağılımları) kullanılmıştır. Kategorik verilerin karşılaştırılmasında, Pearson ki kare testi uygulanmıştır. Grupları kendi aralarında karşılaştırmak için ise Bonferroni düzeltmesi yapılarak z testi uygulanmıştır. Bulgular: Kök kanal tedavisinde irrigasyon solüsyonu olarak, katılımcılar en fazla Sodyum hipoklorit (NaOCl), Klorheksidin (CHX) ve Etilendiamin tetraasetik asit (EDTA) kullandığını belirtmiştir. Katılımcıların, %39,4'ü %2,5 ve %42,6'sı %5 konsantrasyonda NaOCl kullanmaktadır. Endodonti uzmanlarının büyük bir kısmı (%57,4) kök kanal tedavisi sırasında %2,5 NaOCl solüsyonunu tercih ederken, genel diş hekimleri (%50) en fazla %5 NaOCl solüsyonunu tercih etmektedir. Katılımcıların %53,5'i kök kanallarının dezenfeksiyonunda, irrigasyon aktivasyon tekniklerini kullandığını bildirmiştir. Kök kanal tedavisi sırasında irrigasyon aktivasyon tekniklerini kullanan endodonti uzmanların oranı (%89,7), genel diş hekimlerine (%47,8) ve diğer branşlardaki diş hekimlerine (%43,3) göre anlamlı derecede daha fazladır. Kök kanallarının dezenfeksiyonu aşamasında en fazla kullanılan yardımcı yöntemler sırasıyla; sonik aktivasyon (%53,8), güta perka ile manuel dinamik aktivasyon (%51,1) ve ultrasonik aktivasyon (%37,4) olarak bildirilmiştir. Sonuç: İrrigasyon uygulamalarının kök kanal tedavisi başarısına katkısı dikkate alınması gereken konuların başında gelmektedir. Diş hekimlerinin bu konudaki bilgi düzeylerinin farklı çalışmalarla incelenmesi, irrigasyon uygulamaları ile ilgili yönelimin değerlendirilmesine ve eğitim sistemindeki eksikliklerin giderilmesine yardımcı olabilir.

Objective: In present study, it was aimed to determine the current irrigation methods in root canal treatment used by dentists in Turkey. Method: The questionnaire was prepared using 'Survey Monkey' program. 340 dentists participated in the survey. The survey, which includes 25 questions consists of 2 parts. In the first part, there are 4 questions evaluating the demographic characteristics of the participants. In the second part, participants were asked 21 questions about the irrigation methods they used in root canal treatment. Descriptive statistical methods were used for the analyses of the data. Pearson chi-square test was used to compare categorical data. To compare between groups z test was applied with Bonferroni correction. Results: Participants reported that they mostly used sodium hypochlorite (NaOCl), chlorhexidine (CHX) and ethylenediamine tetraacetic acid (EDTA) as an irrigation solution in root canal treatment. 39,4% of the participants stated that they used NaOCl at 2.5% and 42,6% at 5% concentration. While the majority of endodontists (57.4%) prefer 2.5% concentration of NaOCl solution during root canal treatment, general dentists prefer 5% concentration of NaOCl at the highest rate (50%). 53.5% of the participants reported that they used irrigation activation techniques for disinfection of the root canals. The proportion of endodontists (89.7%) using irrigation activation techniques during root canal treatment is significantly higher than general dentists (47.8%) and specialist dentists in other branches (43.3%). Sonic activation (53.8%), manual dynamic activation with gutta-percha (51.1%) and ultrasonic activation (37.4%) were the most commonly used activation methods in the disinfection of root canals, respectively. Conclusion: The contribution of irrigation activation methods to the success of root canal treatment is one of the main issues that should be taken into consideration. Examining the knowledge level of dentists on this issue through different studies may help to evaluate the preferences regarding irrigation activation methods and eliminate the deficiencies in the education system.