Rehber eşliğinde minivida uygulamasının hasta konforu ve klinik başarı açısından etkinliğinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Çalışmamızın amacı direkt minivida uygulamasına göre rehber eşliğinde minivida uygulamasının etkinliğini hasta konforu ve klinik başarı açısından karşılaştırmaktır. Yöntem: Split-mouth tasarlanan çalışmamıza üst birinci premolar çekim endikasyonuna sahip maksimum ankraj gereksinimi bulunan 34 hasta dahil edilmiştir. Hastaların ikinci premolar ve birinci molar diş kökleri arasına kanin distalizasyonu aşamasında 1,5 mm çap ve 8 mm uzunluğundaki minividalar ankraj amacıyla uygulanmıştır. Basit randomizasyon yöntemiyle hangi tarafta rehber eşliğinde minivida uygulanacağına karar verilmiştir. Rehber, 0.021x0.025 ve 0.019x0.025 inç paslanmaz çelik teller ve 0.022 slot double tüp kullanılarak manuel olarak hazırlanmıştır. Direkt ve rehber eşliğinde minivida uygulamalarının süre, konfor ve tekrarlanabilirlik açısından etkinliğini karşılaştırmak amacıyla minivida uygulamasından hemen sonra hastalara ilk izlenim anketi doldurtulmuştur. Ağrı düzeyini değerlendirmek için hastalardan bir ay boyunca VAS değerleri alınmıştır. Ayrıca her iki uygulamaya ait klinik işlem süreleri kaydedilmiştir. Minividaların başarı oranını değerlendirmek amacıyla hastalar kanin distalizasyonu boyunca takip edilmiştir. Veriler istatiksel olarak analiz edilmiştir. Bulgular: İlk izlenim anketi kapsamında sadece algılanan süre parametresi açısından uygulamalar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmiştir (p<0,001). Algılanan süreye benzer şekilde klinik işlem süresi de rehber eşliğinde minivida uygulamasında daha fazla bulunmuştur (p<0,05). Her iki uygulama arasında VAS değerleri ve minivida başarı oranları açısından anlamlı bir farklılık gözlenmemiştir. Sonuç: Rehber eşliğinde minivida uygulaması konfor, tekrarlanabilirlik ve ağrı açısından direkt uygulamaya benzer sonuçlar göstermiştir. Rehber kullanımı minivida başarı oranını anlamlı derecede etkilememiştir.

Objective: This study aimed to compare the effectiveness of guided miniscrew placement with direct miniscrew placement regarding patient comfort and clinical success. Method: This split-mouth study evaluated the effectiveness of miniscrews with a diameter of 1.5 mm and a length of 8 mm as anchorage during canine distalization in 34 patients who underwent upper first premolar extraction. As part of the canine distalization phase, the miniscrews were applied to provide anchorage between the roots of the second premolar and the first molar. A simple randomized method was used to determine the side for guided miniscrew placement. A guide was manually prepared using 0.021x0.025 and 0.019x0.025 inch stainless steel wires and 0.022 slot double tubes. Patients completed a questionnaire to compare the efficiency of direct and guided miniscrew applications in perceived time, comfort, and reproducibility. Visual Analogue Scale (VAS) scores were obtained during one month to assess their pain level. Clinical application times were recorded. The patients were followed during canine distalization to assess the miniscrews' success rate. Data were statistically analyzed. Results: Based on the first impression questionnaire, a significant difference was found in the perceived time between the applications (p<0.05). Additionally, the clinical application time was longer in guided miniscrew application (p<0.05). No significant difference was observed between the two applications regarding VAS scores and miniscrew success rates. Conclusion: Guided miniscrew application has shown similar results to direct application regarding comfort, reproducibility and pain. The use of a guide had no significant effect on the miniscrew success rate. Key words: Comfort, guide, miniscrew, pain, success